Deze tuin wil je vermoorden –
het liefst langzaam

 

Rachel: Op het eerste gezicht lijkt het gewoon zo’n typische romantische Engelse tuin met kronkelende paden en weelderig groen. Maar hoe lief het er ook uit ziet; alles in deze tuin wil je hartstikke dood hebben.

 

 

Het Noord-Engelse Alnwick Castle is na Windsor Castle het grootste bewoonde kasteel in Engeland. De familie van de eigenaar, de twaalfde graaf van Northumberland, woont hier al een slordige 700 jaar. Maar hoewel de Northumberlandjes dus vrij overtuigend tot de oude adel gerekend kunnen worden, is het ook voor hen geen goedkope hobby om de hele boel te onderhouden. Het kasteel was al opengesteld voor betalende bezoekers maar de tuinen… tja… daar moest maar eens wat aan gedaan worden, vond de graaf. Op dat moment waren de 5 hectares rondom het kasteel in gebruik als kerstbomenplantage, maar daar kun je de reparaties aan de dakgoot niet van betalen. Toen hij voor het ontwerp iets met rozenpriëlen en buxushaagjes op een bierviltje begon te schetsen, greep zijn vrouw echter in. Het moest natuurlijk wel een beetje bijzonder worden. De gravin dacht in eerste instantie aan een apothekerstuin met allemaal medicinale planten, maar een bezoek aan de beruchte De Medici-tuinen in Toscane brachten haar op een idee. Het werd een giftuin vol dodelijke planten. ‘Da’s weer eens wat anders,’ vond ze, ‘en bovendien is dat hartstikke leuk voor kinderen’. Want die vinden het natuurlijk rete-interessant om te horen hoe je binnen een paar uur dood kunt zijn na het eten van brugmansiabloemen of de zaden van de monnikskap.

 

Het had nog wel wat voeten in aarde voordat de gravin toestemming kreeg om de illegaalste onder de potentieel dodelijke planten, zoals opiumpapaver en cannabis te mogen verbouwen, maar het was voor educatieve doeleinden dus het mocht. Inmiddels groeien er in The Poison Garden zo’n honderd planten die levensgevaarlijk zijn,

of waarvan je op z’n minst flink beroerd wordt. Hoewel sommige planten zeldzaam of moeilijk te vinden zijn, zijn anderen gewoon bij tuincentra te koop. Volgens de gravin zijn bezoekers vaak verbaasd over hoeveel giftige planten ze in hun eigen tuin blijken te hebben.

 

Want dat lelietje-van-dalen dat daar zo onschuldig naast de schutting staat? Hartstikke giftig. En die gouden regen? Ik zou toch even nadenken voor ik die zaadjes in een rustiek broodje verwerkte.

 

De gravin kreeg dus gelijk: de giftuin was een gouden greep en The Alnwick Garden, waar The Poison Garden onderdeel van is, wordt jaarlijks door vele duizenden mensen bezocht.

 

Overal in de tuin wordt hen op het hart gedrukt geen van de planten aan te raken of er zelfs aan te ruiken. Het personeel van de tuin doet hun werk dan ook steevast gehuld in speciale overalls, handschoenen en maskers, en de gevaarlijkste planten staan in kooien. Die voorzichtigheid is niet overdreven; er zijn regelmatig mensen die zich onwel voelen na een bezoek aan de tuin. Gelukkig heeft de Poison Garden geen echte slachtoffers gemaakt. Nog niet…

 

The Alnwick Garden ligt in het Engelse graafschap Northumberland, tussen Newcastle en de Schotse grens. Entree: £11,50 (€13,55) voor volwassenen, kinderen van 5-16 jaar £4,18 (€4,95), kinderen jonger dan 5 jaar gratis.

 

P.S: Tuin dichter bij Londen? Kew Gardens is ook fijn, en waarschijnlijk minder dodelijk. Deze blog schreef ik erover.

 

 

 

Rachel Lancashire is zo Nederlands als een broodje kroket. Haar belangrijkste talenten zijn: de kaart van de London Underground uit haar hoofd kennen, thee met melk drinken en stiekem verliefd zijn op Prince Harry.

 

Fotografie: The Alnwick Garden, Margaret Whittaker, Graeme Peacock