Franska.nl

Alleen voor mezelf

 

Ik wilde eigenlijk een stuk schrijven over de Brazilian butt lift. Past dat nog wel in deze tijd?

 

Hoe meer bil, hoe meer kans dat daar dan iemand aan kan komen, en dat moeten we natuurlijk niet meer gaan uitlokken nu. Ik zie soms dames met nepbillen waar je (letterlijk) niet meer omheen kunt, en ik mag daar graag grapjes over maken.

 

Maar toen las ik dat er een mevrouw was overleden aan die ingreep, en dat legde alle lolligheid subiet stil. Dan kun je in een column weer beter bespreken waaróm we dit eigenlijk doen.

 

Of “we”… Jij zou dat natuurlijk nóóóóit zou doen. En ik ook niet. Net als mijn borsten laten vergroten, omdat mannen dat mooier vinden. Zou ik ook nooit laten doen, roep ik dan.

 

Maar de waarheid is dat ik als de dood ben voor operaties, en het daarom waarschijnlijk nooit heb laten doen.

 

We roepen als vrouwen dan wel dat we al die rare ingrepen echt, echt, écht alleen voor onszelf doen, maar eerlijk gezegd denk ik dat je daaraan kunt twijfelen. We zeggen dat we grotere billen, lippen, jukbeenderen, haardossen, enzovoort, willen voor onszelf, omdat we dat mooi vinden. Maar dat riepen we ook met die borsten, en die worden er nu weer massaal uit gesloopt. Ze zijn onhandig en gevaarlijk, en we vinden het nu ineens onzinnig dat ze er ooit in gingen. Laatst zag ik Fajah Lourens zelfs op tv vertellen dat ze ze weer had laten verwijderen, omdat ze nu niet meer zo nodig gezien hoefde te worden. En toen wist ik het zeker! We doen al die achterlijk dingen niet voor onszelf. Ik smeer namelijk ook graag mascara op mijn wimpers, zodat ik dan langere, vollere wimpers krijg. En dan kan ik natuurlijk zeggen dat ik dat allemaal voor mezelf doe, maar de waarheid is dat ik het echt niet doe als ik een hele dag alleen thuis ben. Dan loop ik met mijn haar in een knot, in een joggingpak door het huis, en de enige die mij dan ziet dat ben ik zelf (in de spiegel). Maar ik doe er niks aan.

 

Ik doe het dus helemaal niet voor mezelf. Ik doe het omdat ik denk dat andere mensen me dan mooier vinden. Als ik het echt alleen voor mezelf deed, dan zou ik het ook doen wanneer ik alleen thuis was.

 

Net als ik voor mezelf zeg te schrijven. Maar als niemand het leest en niemand ervoor betaalt, zou ik echt niet tot diep in de nacht doorwerken. En als ik ongenuanceerd commentaar krijg, denk ik echt weleens: ik stop ermee. En dat zou ik natuurlijk nooit denken als ik alleen maar voor mezelf schreef en maling had aan lezers.

 

Maar goed, na het lezen over die mevrouw die overleed tijdens het verplaatsen van haar buikvet naar haar billen, stopte ik dus met het stuk dat ik daarover wilde schrijven. Ik was geschokt, en ging maar even boodschappen doen.

 

Bij een verantwoordelijke winkel, hoor! Dat men niet denkt dat ik aan kinderarbeid meewerk, of aan milieuvervuiling. Ik heb laatst zelfs nog, héél milieubewust, een egeltje naar het asiel gebracht.

 

En dat was echt nodig hoor, zo beaamden ze bij het asiel. Dat haters nu niet gaan schrijven: je moet geen egeltjes naar het asiel brengen, je moet ze met rust laten. Pfff. Je moet schrijvers ook met rust laten, denk ik dan weleens. En dat gebeurt ook niet.

 

Maar goed: in de winkel kocht is dus wat lekkers.

 

Vega, hoor. Geen paniek!! En toen ging ik thuis met dat lekkers even fijn zitten luisteren naar The Voice.

 

Frank Sinatra, hè. Dat u niet denkt dat ik fan van The Voice of Holland ben, want dat mag natuurlijk niet meer.

 

Pfiew. Het is eigenlijk niet te doen om nog te schrijven zonder dat het commentaar aantrekt.

 

Maar gelukkig schrijf ik alleen voor mezelf. Hahaha.