Ik was het nooit van plan. Als kind van twaalf wist ik het al zeker. En ik vertelde het ook aan m’n moeder. Dan was ze maar vast op de hoogte. Op m’n twaalfde al. Dus het kan niet door de sixties of seventies zijn gekomen. Tenzij ik een trendsetter was. Wat er natuurlijk wel weer dik in zit.
Wat ik niet van plan was? Trouwen natuurlijk! Vond ik zo merkwaardig. Hoezo? Als je van elkaar houdt, ga je toch gewoon samen iets doen. Wonen, leven, wat dan ook. Maar om daar eerst een vreemde bij te betrekken? Een buitenstaander. Iemand die gewoon een baan heeft bij de gemeente. Hoezo?
Later op de middelbare school verdiepte ik me bij het vak rechten een beetje in het huwelijksrecht en toen werd m’n standpunt alleen nog maar extra bevestigd. De regels die ik daar las… Waren ze nou helemaal kierewiet? Is trouwens voor het grootste deel intussen allemaal wel aangepast. Maar goed ook.
