Afkickverschijnselen
Naast de malaise in mijn kop, begonnen na een paar dagen ook mijn handen te trillen, ik was zweterig en misselijk.
Ik heb best lang amitriptyline geslikt vanwege zenuwpijnen. Niet wetende dat dit middel ook wordt voorgeschreven bij depressies. Het hielp me op dat moment en als iets werkt, sla ik er geen Google of bijsluiters op na. Want wanneer ik de (mogelijke) bijwerkingen lees, begin ik er al niet eens aan.
Na mijn rugoperatie was de zenuwpijn gelukkig verdwenen, dus stopte ik acuut met deze medicatie. Dat was dom, want ik heb het geweten! Normaliter ga ik best goedgemutst door het leven, maar nu zakte ik in een behoorlijk zwart gat. In eerste instantie dacht ik dat het kwam omdat ik zes weken plat moest. Dat was ook niet leuk, maar ach, het kan erger.
Met de dag gekker
Naast de malaise in mijn kop, begonnen na een paar dagen ook mijn handen te trillen. Bovendien was ik zweterig en misselijk. Dat wijdde ik aan de narcose. Kan toch? De een heeft er langer last van dan de ander. Maar het ging niet over, sterker nog: het werd met de dag gekker. Kortom, ik voelde me echt niet bést en informeerde bij de assistente van de huisarts. Ze zei dat ik toch al op zijn lijstje stond bij de geplande visites. Hij kwam diezelfde dag nog, want hij kent me en ik ben geen klaaggat. Dus als ik me meld, dan is het wel aardig serieus.
Knap ellendig
Al toen hij binnenkwam, begon ik te huilen. Wondpijn? Nee, dat viel goed te doen. ‘Ik weet het niet,’ piepte ik. ‘De operatie is volgens de chirurg geslaagd, maar mijn hoofd weigert. Ik ben klam, zonder koorts, en eten houd ik niet binnen.’ Ellendig wees ik op de emmer naast mijn bed. De huisarts vroeg naar het medicatie-afbouwschema dat ik had meegekregen toen ik werd ontslagen uit het ziekenhuis. ‘Huh? Afbouwschema?’ Mij was helemaal niets verteld. Dat verklaarde alles, volgens hem.
Onthoudingsverschijnselen
Hij vroeg of ik nog een voorraadje had. Dat was zo. Ik moest direct weer beginnen met de dosis waarmee ik geëindigd was. Voor de operatie. Die was best hoog. Mijn huisarts legde uit dat – als je ineens stopt met dit middel – de man met de hamer geheid langskomt. Langzaam afbouwen was dus noodzakelijk om onthoudingsverschijnselen te voorkomen.
Clean worden
En dat wist ik dus niet. Want niemand had me dat gezegd. Ik begon weer te slikken en inderdaad, langzaam ging het licht weer aan. Dat zegt genoeg over de troep. Uiteindelijk heb ik er nog een kleine maand over gedaan om ‘clean’ te worden en weer mezelf te zijn. Ik heb het nog wel aangegeven tijdens de nacontrole in het ziekenhuis. De reactie laat zich raden.
Door: Jolanda Groothuis
Jolanda Groothuis is als tekstschrijver in een mannenwereld wel goed gelukt. Of ze de lezers van Franska weet te boeien zal vanzelf blijken. Deze (meestal) nuchtere Twentse woont op het platteland. De sociale controle waardeert ze, tot op zekere hoogte. Maar ze is wars van roddel en achterklap.
