Nog even over die schoenen hè…
Caroline: Ik probeer dus al de hele tijd te bedenken wat er in Hugo’s hoofd omging toen hij voor zijn witte stappers met blommen koos…
Strak in het pak. Perfect gestreken overhemd (daarvoor moet je dus niet bij mij zijn). Mooie das. Klassieke schoenen. Ik hou er van als mannen zich goed weten te kleden. En ook een origineel accent kan ik zeer zeker waarderen, er zijn al genoeg grijze muizen.
Maar… er zijn grenzen! En wat mij betreft ging vicepremier Hugo de Jonge daar gisteren hopeloos overheen. En nu probeer ik de hele tijd te bedenken wat er in zijn hoofd omging toen hij voor zijn witte stappers met blommen koos. Want zoiets doe je natuurlijk niet zomaar. Dan wil je een statement maken.
Ik weet verder niks over het privéleven van een van onze drie vicepremiers, maar ik stel me hem zo voor als CDA-hoeksteen van de samenleving: opgewekt Bona-gezinnetje met nog jonge kinderen. Humor op z’n tijd. Geintje moet kunnen. Vindt zijn vrouw ook. Dus toen ze samen na het eten nog een glas wijn dronken, bedachten ze zijn outfit voor die ene Belangrijke Foto: naast de koning op het bordes. ‘Jeetje, Huug, je hebt het gewoon geflikt, ik ben zo trots op je!’ zei mevrouw De Jonge.
En voor de grap zei ze dat hij dan misschien die schoenen aan moest trekken die hij vorige maand voor het seventies-hippiefeest ter gelegenheid van zijn veertigste verjaardag had gekocht. Onze kersverse minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport aarzelde nog even, maar ze schonken nog eens in, het was tenslotte niet niks allemaal, en ineens was het helemaal niet meer zo’n wild plan, maar juist een ijzersterk idee.
Kijk, zijn CDA heeft toch een beetje stoffige uitstraling. Aardige jongen, Sybrand van Haersma Buma, maar alleen die oubollige naam al, en hij heeft het woord saai natuurlijk uitgevonden. Dus daar mag weleens een vrolijke noot aan toegevoegd worden. En wie kan dat beter dan de nagelnieuwe vicepremier? Precies. Even aan alle Nederlanders laten zien dat ze bij de christen-democraten heus wel out-of-the-box kunnen denken. Dat er vanaf nu een frisse wind door Den Haag zal waaien. Dat ze vertrouwen in de toekomst mogen hebben.
Maar ja, zoals dat dan vaak gaat met briljante dingen die je ’s avonds na een glas wijn bedenkt, de volgende dag pakken ze totaal anders uit…
Arme Hugo.
Journalist Caroline Griep doet steeds weer een poging tot opgeruimd leven. Daar schrijft ze over. En over wat ze iedere dag tegenkomt tijdens haar ochtendwandeling door de media.
Fotografie portret: Dingena Mol, Haar & make-up: Astrid Timmer
