Het laatste beetje fluitenkruid
En het is natuurlijk ook heel mooi dat fluitenkruid
Ook de heg weer strak in het pak, nu maar wachten tot er weer frisse groene blaadjes aan zitten en hij weer leuk is.
Achterstallig onderhoud
Jeetje, je zal zo’n piepmuis als ik om je heen hebben als tuinman. Af en toe hoor ik mezelf bezig. Oefff…
Denk je om die klokjes? Ik ben zo blij dat ik ze heb, jaren naar gezocht, zijn dezelfde die ik altijd in de bergen in Portofino zie bloeien. De sprieten die hier staan komen uit de tuin van m’n moeder, moeten nog gaan bloeien, dus ik hoop wel dat ze heel blijven. Dat stuk moet inderdaad omgespit worden, maar die munt moet gered worden hoor, want die heb ik meegenomen uit Engeland en die lampionnetjes…’
Hij was blij dat ik een paar uurtjes weg moest, denk ik, kon ie even doorjassen. Al die takken met rozenknoppen die niet hingen zoals ze hoorden te hangen en dus afgeknipt en weggewerkt zijn in een grote berg afval heb ik dan gelukkig ook even niet gezien. Als ik ernaast sta, pak ik elke tak met een knopje of bloemetje op en zet hem binnen in een vaasje. Vermoeiend. Maar ja. Het zijn allemaal levende wezentjes, met een emotionele waarde ook nog.
Ik moet toegeven, als je tuiniert op mijn manier, ben je elke dag minstens een paar uur kwijt. En die steek ik er dus niet altijd in. Met als gevolg heel veel achterstallig onderhoud. Dat nu zomaar in een dag grotendeels weggewerkt is. Het begint zowaar weer ergens op te lijken.
Enige dat alles overleeft is het fluitenkruid natuurlijk, dat is ook zomaar aan komen zweven en nooit meer uit te roeien. En stiekem vind ik het nog mooi ook. En nou ja zeg… wat blijkt? Het is hartstikke hip ineens. Heb ik gezien op instagram bij onze eigen Rachel (even bij haar opgeslagen instastory kijken). Rachel weet jaar in jaar uit een toegangsbewijs te scoren voor de fantastische Chelsea Flower Show Daar komt echt niet zomaar iedereen binnen. Zo ongeveer overal spotte ze ‘cow’s parsley’ oftewel fluitenkruid en andere schermbloem-achtigen die er verdacht veel op lijken. In serieuze tuinontwerpen dus. En ze zag ook veel tuinen die eruitzagen alsof ze per ongeluk zo gegroeid waren. Helemaal wat ik tof vind. Uiteraard spotte ze the Queen in een schattige lentegroene jas met prachtige bloem-decoratie als sluiting. En haar kleinzoon William met vrouw Kate. Maar dat terzijde. Het ging om de tuinen.
Ik ga nu dus extra voorzichtig doen met het laatste fluitenkruid. Nog even wachten tot het zich uitgezaaid heeft. Zal je zien dat het er hier volgend jaar helemaal vol mee staat. Die trend krijg je niet snel meer weg, haha. En oh ja, ook geïnspireerd door Rachels instagram: ik wil weer een angelica in m’n kruidentuin. En een Gelderse roos trouwens. Is vast nog wel een plekje voor.
Oh wacht, ik zal even de tussenstand in de tuin laten zien:
De roos nadat meer dan de helft er vanaf is.
Mmm, die roos bij m’n deur ruikt zo lekker! Elke keer gaat automatisch m’n neus erin. Westerland heet ie.
De klokjes uit Portofino. Waren dus toch geknakt toen er een lading hop op viel. Meteen ‘international rescue’ gedaan met draadje en stokjes.
Ga ik nu even buiten zitten met een ontbijtje. Fijne dag!
PS. Vanavond lees je hier Rachels persoonlijke verhaal over haar belevenissen tijdens de Chelsea Flower Show.
Door: Franska
