Ik vind het on-be-grij-pe-lijk.
Ben je een van de hoogste bazen van Europa. Is er al een jaar of twee al een fikse metoo-beweging aan de gang die je zelfs niet in de hoogste torens van Brussel hebt kunnen missen. Weet je dat er een stuk of wat camera’s op je zijn gericht (terwijl je nota bene al een ‘naam’ hebt). En toch … en toch… kun je je niet inhouden en aaizwaai je door het pas geverfde haar van een (ondergeschikte) collega alsof je kapper Fritz bent die zijn laatste hand legt aan haar kerstcoupe.
Ik deed even navraag bij wat mannen in mijn omgeving die leiding geven. En echt: stuk voor stuk zeggen ze dat ze tegenwoordig nóg voorzichtiger zijn met (met name) vrouwen aanraken dan ooit te voren. Zakelijk dan, hè? ?
Met verjaardagen? Alleen zoenen als de vrouw initiatief neemt óf als je zeker weet dat het kan. De eerste werkdag na Nieuwjaar? Een keurig afstandelijk handje. Als iemand in huilen uitbarst voor je bureau? Geen arm om haar schouder (maar wel een empathisch woord, natuurlijk). Misschien een beetje verkrampt en doorgeslagen, maar toch. De boodschap zit erin. Raak niemand aan op een plek/manier die ongewenst is, en zonder dat hij of zij dat wil, ook al vind je zelf dat zo’n aanraking onschuldig is. En als je het toch niet kunt laten, dan in elk geval op een plek die ver weg zit van welke erogene of intieme zone dan ook. (Je zou toch bijna een cursus ontwikkelen ‘Plekjes die je als baas mag aanraken’. Maar dan alleen een schriftelijke, hoor, want een praktijkcursus is natuurlijk veel te aanrakerig.)
Pernilla Sjölin zelf, het plaatsvervangend hoofd van het protocol van de Europese Unie, liep lachend weg. Ja, wat denk je, ik zou ook té verbaasd reageren. Maar zou iemand Juncker, gezien zijn positie, in front of al die camera’s wél hebben durven terugfluiten? Zijn hand weg durven meppen? Zeggen dat je hier niet van bent gediend? Of zeggen dat je niet wilt dat je coupe van de échte kapper Fritz in de war komt? Met alle gevolgen van dien voor je eigen carrière? Hoogstwaarschijnlijk niet. Dus kan hij zijn gang blijven gaan. En hij weet het. Het lijkt er daardoor op dat hij die hele metoo-beweging hiermee aan zijn laars lapt. Nee, het is natuurlijk geen aanranding, en ja, het LIJKT zo verrekte onschuldig, want was ís nou een aai door iemands haar? Maar het gaat erom dat Juncker dat onverstoorbaar doet zonder zich af te vragen wat de ander ervan vindt, en dat de vrouw het accepteert omdát hij Juncker is. (Want écht, wie zou het fijn vinden als hij dat bij je doet?)
Dát is het punt. Niet zijn politieke mening of kunnen, niet hoe ver hij gaat met die aanraking, maar het feit dat hij als hoogste baas iets hartelijks en intiemerigs bij zijn collega doet zonder erover na te denken wat zij ervan zou vinden, en dat het voor haar zakelijk gevolgen kan hebben om er wat van te zeggen. Laat staan als ze zijn hand had weggeslagen. Voor al die camera’s.
Ik ben benieuwd of ík zijn hand had weggemept. Ik hoop dat ik het had gedurfd.
