Franska.nl

Ik keek Just Say Yes (zodat jij dat niet hoeft te doen)

 

Bij mijn vrienden sta ik erom bekend dat je bij mij kan aankloppen met eigenlijk elke soort film. Alle foute Nederlandse films, je kan ze afkraken wat je wilt, ik geniet ervan.

Zo heb ik laatst Wat Is Dan Liefde gekeken op Netflix (met Elise Schaap) en ik kan je met een bloedserieus gezicht vertellen dat ik het het een aanrader vond.

Maar soms… Soms zit er zo’n film bij die eigenlijk gewoon echt niet kan. Waarvan ik überhaupt niet helemaal snap dat die door de ballotagecommissie heen is gekomen. Wie heeft dit script goedgekeurd? De ver-schrik-ke-lij-ke dialogen? Het hele plot? Bij sommige films gaat er zóveel mis dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Maar ik ga het proberen.

Dit had ik bijvoorbeeld al bij Falling Inn Love en iets recenter bij The Holidate, maar vorige week was het ook weer raak. Just Say Yes. Oké, focus. Waar te beginnen?

 

Sowieso moet ik eerlijk toegeven dat ik deze film in tweeën heb gekeken: de eerste keer zette ik ‘m na een half uur af en de tweede keer ben ik doorgegaan omdat ik dacht dat ik jullie hiervoor moest behoeden. En het gebeurt me eigenlijk nooit dat ik films afzet, maar dit ging gewoon niet. Te beginnen met de casting van Yolanthe: ik snap dat je haar in de hoofdrol wil hebben, maar dit personage slaat echt nergens op.

Gelooft iemand dat een Yolanthe Cabau ooit geloofwaardig is als het grijze muisje? Voor de mensen die vroeger She’s All That hebben gezien, dit is precies zo: geef haar wat oversized, fletse kleding en een pony (wat volgens mij een slechte pruik is) en ze vinden het wel welletjes. Ja, zo zien grijze muizen er toch uit? Nou, niet dus. En dan krijgt ze een volledig voorspelbare glow-up: pony weg, hoge hakken en een decolleté. Tel daarbij ook op dat ze hard to get doet bij de mannen en je hebt een femme fatale. Oppervlakkig much?

En hoe prachtig ik Yolanthe vind (en volgens mij is ze ook een onwijs leuk persoon), het acteren is gewoon niet echt haar ding. Ik zie echt nul emotie in haar manier van doen en laten, maar zelfs zonder dat weet je vanaf seconde numero uno dat ze eindigt met Jim Bakkum. Ook al hebben die twee de chemie van twee goudvissen en worden de dialogen als een houten deur overgebracht: die twee zijn endgame.

Maar dan de andere personages: Nienke Plas speelt gewoon haar overdreven zelf, en daar hou je van of niet (ik persoonlijk niet zo). Noortje Herlaar is de overdreven, toondove evil sister die nu een soort influencer is geworden en Pip Pellens de overdreven beste vriendin van haar zus. Zie je hier een trend? De film had ook Just Say Overdreven kunnen heten, inderdaad.

En dan de moraal van het verhaal… Je verschrikkelijke ex – waarvan we precies níets leuks in de film hebben gezien, maar toch wil die prachtige Yolanthe hem koste wat kost terug – is het uiteindelijk niet waard. Dat is natuurlijk sowieso al shocking, maar dat ze uiteindelijk dus toch voor the good guy kiest — een vrouw zou ook eens in haar eentje eindigen en tóch heel gelukkig zijn (side note: dat geluk kwam natuurlijk pas nadat ze haar grijzemuisimago had weggegooid) — hebben we ook al wel ontelbaar keer gezien, toch?

Ja sorry, ik vond deze film gewoon echt slecht-slecht in plaats van het normale Nederlandse filmgenre leuk-slecht. Het beste van de film? Josylvio en Tino Martin. Dan weet je het dus wel.