Er waren gisteravond twee ‘Passions’ tegelijk op tv, heel bijzonder. Bij de een werd gezongen en overleefde de hoofdrolspeler het traditioneel niet, hij ging wederom al zingend ten onder.
Bij de andere werd – gelukkig – niet gezongen en overleefde de hoofdrolspeler het traditioneel wel. Dat kwam omdat Maria Magdalena, gespeeld door Sigrid Kaag, aan het eind van de Via Dolorosa samen met twee van de discipelen, gespeeld door Wopke Hoekstra en Gert-Jan Segers, net op tijd Rutte van het kruis haalde, zodat die – zwaargewond – naar huis kon fietsen. Hij was van de schrik zijn appel vergeten.
En zo gaat Nederland na een memorabele nacht gewoon weer verder alsof er niet is gebeurd, met als motto: Daar hebben wij geen actieve herinnering aan.
Toen Kees van der Staaij voor de eerste keer ook voor een motie van wantrouwen tegen een premier stemde, schrok ik even. Ik dacht echt dat de SGP de doodstraf ging eisen tegen Rutte. Daar is die partij namelijk voor. Behalve als het om ongeboren kinderen van een paar dagen gaat, dan is die partij weer tegen de doodstraf.
De week begon al zo roerig op zondag. Iemand had gezegd: ‘Homoseksualiteit is een zonde en moet volledig worden uitgebannen.’ Kan die imam die dit gezegd heeft, niet het land worden uitgezet, hoor ik je vragen. Nee, het was een dominee van de kerk die gewoon honderden mensen tegelijk binnenlaat, waar zij zonder mondkapje mogen zingen.
O gelukkig, dan is het goed.
‘Die journalisten bij de kerk zijn terroristen, erger dan de SS in de Tweede Wereldoorlog.’ Is Baudet weer aan het twitteren, hoor ik je vragen. Nee hoor, weer diezelfde dominee.
O gelukkig, dan is het goed.
Wie zonder zonde is, mag niet alleen de eerste steen werpen maar ook een ongelovige aanrijden. Politie greep niet in om de boel niet te laten escaleren. Dus als een journalist wordt geschopt en geslagen en een auto op hem af komt rijden, dan moet je niks doen, anders wordt het alleen maar erger. Hoezo nog erger? Wordt die journalist dan besmet met corona of, erger nog, bekeerd?
Religieuze fanatici, van welke godsdienst ook, moeten bestreden worden. Als een jonge schrijfster, Lale Gül, door bedreigingen besluit niet langer over de islam te schrijven, is dat niet acceptabel.
Bijzonder was het dat in de media alleen de beëdiging als Tweede Kamerlid van een vrouw met een hoofddoekje als heel bijzonder werd ervaren. Ik vond de beëdiging van Dion Graus veel gekker; een man die zijn vrouw prostitueert en als huisadres Heerlen opgeeft, waar zijn moeder woont, om zo veel mogelijk reisgeld te ontvangen, terwijl hij al jaren in Voorburg woont. Maar er viel bij hem geen onvertogen woord.
En was minister De Jonge nog in het nieuws? Positief hopelijk deze keer? Niet helemaal. Nadat hij Maarten van Rossem uitgemaakt had voor egoïst, omdat die al bellend voor zichzelf een vaccinatie had geregeld, terwijl hij ook echt aan de beurt was, klaagde De Jonge vervolgens dat helaas te weinig mensen gebeld hadden om een vaccinatie.
En nu bleek ook nog dat De Jonge volkomen ten onrechte al die tijd verteld had dat hij er ook niets aan kon doen dat er te weinig vaccins waren. Gewoon niet alert gereageerd toen via Pieter Omtzigt een aanbod voor miljoenen vaccins kwam.
Pieter Omtzigt, zelden zal iemand die thuis bij zit te komen van alle vermoeienissen, zo centraal in de aandacht geweest zijn.
Ik vergeet bijna het goede nieuws. Wat hebben wij talentvolle Nederlandstalige schrijvers. Een paar weken geleden vertelde ik over Marieke Lucas Rijneveld.
Deze week heb ik genoten van het tweede boek van de jonge (1988) Vlaamse schrijver Lize Spit: Ik Ben Er Niet.
Gelukkig een dik boek, zodat je lang kan genieten van een prachtig verhaal over een eerst heel gelukkige relatie tussen twee jonge mensen die door een psychose verandert in een nachtmerrie. En het verhaal leest nog als een thriller ook!
