Franska.nl

Slaap lekker
 

Ik ken iemand die bedden verkoopt. Ze heeft heel veel verstand van slapen, en is dus ook heel goed in het verkopen van alles wat je daarvoor nodig hebt.

Zó goed zelfs, dat ze regelmatig prijzen wint. Ze is al eens uitgeroepen tot beste verkoopster van de winkel waarin ze werkt, maar ook tot die van de hele keten. Zelfs al eens tot die van de hele branche! En ook haar man vindt dat niemand zo goed weet wat fijn is aan (en in) een bed. Tenminste, daar schept ze steeds over op. Op alle verjaardagen moeten we steeds weer aanhoren hoe goed zij is, zowel ín als mét bedden, en ook wie haar dat allemaal op het hart drukt.

 

Ook is ze al eens uitgeroepen tot beste winkelinrichter. En die laatste prijs hadden ze haar nooit moeten geven. Want sindsdien denkt ze echt dat ze overal verstand van heeft. Dus ook van medische zaken. Ze weet nu zelfs wat mijn dochter, en al die andere long-coronapatiënten van dit moment, onder de leden hebben. En daar ging het mis tussen haar en mij. 

 

Ik sta op dit moment open voor alles. Echt. Ik krijg van iedereen artikelen toegestuurd, en ik lees ze allemaal. Want die ene openbaring zal er maar net tussen zitten. Ik sta voor alles open wat mijn kind zou kunnen helpen om het leven weer op te pakken. Maar als ik het gelezen heb, denk ik meestal niet: en dáár hebben we dan eindelijk de oplossing! Meestal is het een opsomming van de problemen waar mijn kind ook tegenaan loopt, en niet meer dan (h)erkenning van de symptomen, plus de bevestiging dat er aandacht voor is. En dat stelt me dan een beetje gerust. Ik krijg de bevestiging dat mijn kind zich niet aanstelt, en verder moeten we nog even geduld hebben en blijven hopen, hopen, en nog eens hopen.

 

Maar het artikel van de beddenverkoopster ging over een aandoening waarin ik mijn kind totaal niet herkende. En dat appte ik haar terug nadat ze het me had toegestuurd. Ik had nog nooit van die kwaal gehoord, en herkende ook de symptomen niet in wat mijn kind nu doormaakt. Ja, ééntje misschien. Maar dat is altijd. Je vindt bij alle ziektes wel iets dat je herkent.

 

En dat vond zij dus ondankbaar. Ze wist heel zeker dat dit het was, en vond nu dat ik niet wilde dat het opgelost werd. Ondanks het feit dat ze mijn dochter al een jaar niet gezien heeft, kon zij op afstand dus diagnosticeren en zelfs een remedie aandragen, vond zij blijkbaar. Best knap hoor, maar toch bedankte ik liever.

 

En ik heb het mijn dochter natuurlijk wel laten lezen. Maar die lachte alleen maar.

 

‘Ja hoor, welterusten’, zei ze.

 

Maar ik lig toch wakker van dit soort toestanden.

 

En dat k..bed, dat die kennis me ooit voor veel te veel geld aansmeerde, helpt daar ook al niet tegen.