30 april…
Toch mis ik iets. Het blijft een soort leeg gevoel houden, deze dag.
Flauw. Dat vind ik het. Dat onze koning de datum veranderd heeft bij z’n aantreden. Ik snap nog steeds niet waar dat nou voor nodig was. Vond het toen van Beatrix nog zo lief dat ze 30 april aanhield als Koninginnedag, als eerbetoon aan haar moeder.
Misschien wilde Willem Alexander wel van al die familie-visite op de 27ste af. In een kring in de kamer zitten met een tompouce en een kopje koffie, gevolgd door een jenevertje of advocaatje met gevulde eieren en in boterhamworst gerolde augurken. Dat je dat op een gegeven moment zat bent, snap ik. Dan maar het land in met vrouw en kinderen. Mooie afleidingsmanoeuvre. Maar ach…ik mis toch die 30ste april. Die datum blijft me vanuit m’n agenda zo leeg aanstaren. Kaalslag gewoon.
Want wat was het leuk hè? Dat defilé op Soestdijk. En die kleine prinsjes. Die duizend bossen narcissen, die enorme meterslange krentenbroden die zo achter de rododendrons verdwenen en al die klederdrachten en die fantastische bloemenjurken van de prinsessen. Een en al nostalgie en romantiek.
Maar wat zit ik te piepen, m’n moeder heeft er ook ooit aan moeten wennen dat het zomaar ineens omgegooid werd van 31 augustus (de verjaardag van Wilhelmina) naar 30 april. Alles went. En heel vroeger was het Prinsessendag, zo is het namelijk in 1885 begonnen. Koninginnedag is het sinds 1890 en dat was in die jaren ook de laatste dag van de schoolvakantie, waardoor het al snel een feestdag voor kinderen werd. Op 31 augustus 1902 groeide Koninginnedag uit tot een echt volksfeest. Het volk vierde toen dat Koningin Wilhelmina net hersteld was van een ernstige ziekte.
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs
