Franska.nl

Zie je wel, we wennen aan alles. Wij mensen houden volgens Bartjens niet van veranderingen, maar als iets een tijdje anders is, willen we weer net zo hard dat alles weer bij dat ‘nieuwe oude’ blijft. Als je begrijpt wat ik bedoel. Weet je nog dat het tweeduizend werd? Zo raarrr! En zo spannend! Onvoorstelbaar dat we dat ooit normaal zouden vinden. En intussen vinden we 2019 al appeltje-eitje. Hadden we ons in 1999 niet voor kunnen stellen. Wat een paniek toen, weet je nog?

Ikzelf ben altijd wel in voor nieuwe dingen. Hoewel… dat is te zeggen… als ik ze tenminste zelf bedacht heb. Laat ik maar gewoon heel eerlijk wezen. Ik moet het niet opgedrongen krijgen natuurlijk. En dat heb ik van niemand vreemd. Ik heb het zowel van m’n vader als van m’n moeder geërfd.

M’n moeder, die nooit heel veel veranderde in huis, had om onduidelijke reden na een grote schoonmaak ineens bedacht dat het leuk was om de bank dwars middenin de kamer te zetten, zodat je een soort natuurlijke afscheiding kreeg tussen de eethoek en de zithoek. M’n vader flikte het om de eerste avond na het eten zich zogenaamd per ongeluk maar toevallig hartstikke expres languit over de bank te laten vallen en om maar aan te geven dat hij er niet aan ging wennen hield ie dat nog een paar dagen vol. Humor. Maar ondertussen, hij had er een mening over. Wij kinderen lagen  natuurlijk dubbel. Ik kan me niet herinneren wat er verder gebeurd is, maar volgens mij heeft het niet heel lang geduurd tot die bank weer terug op z’n plek stond.

En dan m’n moeder. Ze wilde onder geen beding aan de keukenrol, dat was namelijk helemaal nergens voor nodig. Tot ze op haar verjaardag een houder kreeg. Nog steeds tegenstribbelend werd ie opgehangen. Een maand of wat later kon ze niet meer zonder. Moesten er altijd reserverollen in voorraad zijn. Zelfde verhaal met de elektrische tandenborstel. Dat was de grootste onzin die er was, je kon toch wel met de hand? Zo inspannend waren die handelingen van dat borstelen toch niet? Totdat ze een heel grote klus in m’n tuin had geklaard en ik haar zo’n ding cadeau gaf. Ging mee naar huis, want een gegeven paard… etc. Tijdje later kreeg ik zomaar spontaan te horen dat tanden poetsen nog nooit zo leuk was geweest.

Dus. We wennen wel. We wennen aan heel veel. Als je een beetje ouder bent lijkt het af en toe alsof je in een andere wereld leeft. Onzin natuurlijk. Je leeft in een andere tijd. Ooit gaan mensen ook nog wennen aan 2525. Je kent dat nummer toch nog wel van Zager and Evans? Even meezingen?  

Nogmaals een heel fijn 2019!