Franska.nl

Ik zit bij de kapper en  wacht op mijn beurt tot twee andere vrouwen klaar zijn. De ene vrouw heet Ans en wordt geknipt. Bij de andere vrouw, Thea, moet de verf intrekken. Ondertussen leest zij hardop voor uit de Story. Dat scheelt, dan hoef ik me niet meer in te lezen. Dat moet toch gebeuren, nu ik weer in Nederland terug ben. ‘Je zal zo’n hondenkop hebben’, wijst Thea misprijzend. Wie-o-wie heeft er een hondenkop? Ze bedoelt Camilla, de vrouw van prins Charles. ‘Schandalig’, vindt Ans. ‘Hoe zij Diana behandeld heeft!’ Dat vindt ook Thea misdadig. En dat terwijl je zó goed kon zien hoe dol Diana op Charles was. Al dat gestook van die hondenkop in een goed huwelijk! Nu grijpt de kapper in: ‘Hebben ze jou dat zelf verteld, Thea?’ Nee, Thea heeft al deze wetenschap opgepikt uit de literatuur. En als je het overal leest, is het zo, vindt ze. 

‘Die troela van een Camilla zal je koningin maar worden!’, huivert Ans. ‘Stil zitten!’ waarschuwt de kapper. ‘Als je straks zonder oor de deur uitgaat, is het niet mijn schuld.’ Want Ans zit bijna bij Thea op schoot om de foto van Camilla te bekijken.  Die vergelijking met een hond, bijvoorbeeld een golden retriever, komt niet helemaal uit de lucht vallen. Thea heeft beslist een punt. ‘Dat met die onderbroek was ook zo gemeen’, weet Ans zich te herinneren. O ja, iets met een slipje. Charles had wel graag gewild dat hij het slipje van Camilla was. ‘Dat zou een hele verbetering zijn geweest’, vindt de kapper, want wij vinden geen van allen dat Charles moeders mooiste is. 

Als Thea het artikel over Camilla uit heeft, stuit ze op Máxima. Dat is nog eens een koningin! Kunnen zij in Engeland een puntje aan zuigen. ‘En dat was toch een  gewoon meisje, van normale komaf,’ weet Thea.  ‘Toch raar dat je dan koningin wordt,’ vindt Ans.  De kapper vindt dat ook. Stel dat Willem Alexander verliefd op hem was geworden, dan was hij, een kapper van óók normale komaf, zomaar de allereerste gay koning ter wereld geweest. ‘Nee hoor,’ zegt Thea stellig, ‘want twee koningen, dat kan niet. Dat wordt bonje, op een schip moet je ook geen twee kapiteins hebben ’.  Wij vinden het jammer, want wij zouden onze kapper, door heel Nijmegen en ver daarbuiten op handen gedragen, graag als koning hebben gehad.  ‘Dan blijf ik maar kapper!’ zucht hij. En daar zijn wij heel blij mee.