Franska.nl

Het is Koningsdag en we wandelen langs Roel van Velzen. Buurtgenoot en een werkkennis van geliefde, dus we maken een praatje, wie die man ook alweer is. Voor middelste meisje is zijn periode bij The Voice langer dan lichtjaren geleden. Als we de volgende dag samen in de auto zitten zoeken we Roel op YouTube op. “Dit liedje zong ik altijd toen ik zwanger was van Flo.” Terwijl ik het zeg, kriebel ik aan mijn neus. De neuskriebel is een voorstadium van de traan.

Van Roel youtuben we verder naar de auditie van Ben Saunders. “Soooo.” Mijn meisje trekt haar wenkbrauwen op en beweegt haar hoofd tien centimeter naar achteren. Dat is een geluid zeg.

Het YouTube-pad gaat verder naar Yosina, de winnares van The Voice Kids, en haar duet met Trijntje Oosterhuis. Ik kriebel en veeg verder. Trijntje. Toen Flo net geboren was, stopte ze stiekem een cd’tje in de tas van mijn man (ze kennen elkaar). Voor Florence van Trijntje stond erop. Mijn drukke liefde was het vergeten te geven dus ik vond het per ongeluk tijdens een van de rituele post-bevallings-schoonmaaksessies.

Als je in mijn ogen kijkt
lijkt de wereld stil te staan
De wind houdt op met waaien
en bevroren is de maan
Je bent stralend als de zon
Je bent volmaakt, zo naakt en klein
En de wereld lijkt voor eventjes perfect te zijn

Ik wist niet dat ik na een blik
zo veel van je houden zou
Maar ik weet nu al niet eens meer
hoe ik leefde zonder jou
Voor zoveel wezenlijke dingen
Leek ik blind tot dit moment
En die zijn ineens zo zichtbaar
Nu dat jij er bent

Oh, ik hoop dat ik je geven kan
wat jij me geeft
Zo lang ik leef…
Ik zal onvoorwaardelijk waken aan jouw zij
En ik hoop dat je ooit voelen mag
wat ik nu voel
Wat ik bedoel
En wat in woorden niet te vangen is voor mij

Daar liep ik dan. Mijn zwarte bolletje in mijn armen. Ik moest bijna naar adem happen, zo mooi was het.

Nu zit ik in de auto met het tweede exemplaar dat de inhoud van mijn hart vergrootte. Zij vraagt of ze, ah toe ah toe, nog een Mentos-kauwgompje mag. Als ze naar links kijkt en mijn natte wang ziet, ontglipt haar een stevige “Ma-hám” wat gevolgd wordt door een “Zijn daar pillen voor?”

Ik lach en denk alleen maar: wacht maar tot je zelf moeder bent, dan praten we verder.