Dit bericht bekijken op Instagram
Voor Humberto
“De kijker weet pas wat ‘ie mist, als Humberto er niet is”
Dat was even leuk nieuws. En dat mocht ook wel eens. Wij keken van de zijlijn mee. We spiedden en speelden de voyeur. Die Story pakten we toch ineens even mee. Niets menselijks (of moet ik zeggen onmenselijks?) is ons vreemd, per slot. Een affaire. Waar niets over werd gezegd. Terecht, zou je denken, want privé is privé is privé en het gaat ons geen snars aan wat er speelt in huize Tan. Toch gingen er stemmen op dat een vleugje openheid hem meer krediet had gegeven bij de kijker. Want ineens daalden de cijfers. Afijn, we kennen het einde. Humberto verdween. Niet zomaar: maanden van tevoren kondigde hij zijn vertrek aan. Met emotie, ja. Maar ook met ballen. Want in plaats van een begrijpelijk verslappen of op z’n minst genomen terugschakelen naar een lagere versnelling, gaf team Humberto nog even gas. De uitzendingen borrelden en bruisten en gasten bleven hem trouw. En hoe.
Toen kwam Twan in plaats van Tan. Een Ronaldiaanse transfer bijna. Met zijn naam meteen verwerkt in de titel van het programma. Bescheidenheid leek hem even vreemd.
Ik heb niemand ontmoet die Twan stom vindt, maar met hem weglopen, dat doe je niet.
Humberto zei niets. Niets aardigs, niets onaardigs. Gewoon niets. Tot gisteren. Ineens is hij genomineerd voor de Televizier Ster beste presentator. Naast Johnny de Mol en Beau van Erven Dorens vinden we hem het leukst. Zo. Over een opsteker gesproken. Ik krijg ineens de zin “De kijker weet pas wat ie mist, als Humberto er niet is” door. En de P van presentator, dat is toevallig ook de P van president. Humberto for president wel te verstaan.
Door: May Britt Mobach
May-Britt Mobach is hoofdredacteur van Amayzine.com, voor Franska.nl schrijft ze over haar bijzondere gezin.
