Franska.nl

Tuurlijk zijn er van die handige dingen waarmee je ze aan elkaar vastmaakt, maar denk je dat ik de mand omkeer en lekker ga staan graaien en bundelen? Ja doewie. En denk je dat een man dat zelf doet? Alleen heel bijzondere exemplaren misschien. En natuurlijk woont dat exemplaar bij jou. Zul je altijd zien.

Heel erg rampzalig is het niet, maar op z’n minst wel hoogst merkwaardig. De grote verdwijntruc van sokken. Als er iemand is die het begrijpt, mag ‘ie het vertellen. Want echt, echt, echt…ze zijn nergens meer. Als de was opgeruimd wordt, ontbreekt er in het beste geval één sok, maar meestal zijn het er minstens twee en dit weekend waren het er zelfs vier.

Nou ja, ontbreken. Je zou ook kunnen zeggen dat er een stelletje tevoorschijn is gekomen. Zou je kunnen zeggen, ja. Maar toevallig is dat niet zo. Want ik bewaar die einzelgängers altijd, omdat ik nog steeds in het bijna-bovennatuurlijke verschijnsel geloof, dat hun soortgenoot ooit terechtkomt. Nou, mooi niet. En je hebt van die slimmerds (mijn overbuurvouw bijvoorbeeld)…die alleen nog maar één soort sokken in huis halen. In het wit en in het zwart. Zo slim ben ik nog steeds niet. Dus als ik weer eens een aantal losse over heb, ga ik altijd bij de andere eenzame exemplaren kijken of er een match is. Maar niks. Nooit. Noppes. Mooi niet.

Ergens loopt er dus een soort sokken-etend-monster rond. In huis. Of in de wasmachine. En misschien gaat ‘ie wel de hele straat langs. Wie zal het zeggen. Want ik weet gewoon zeker dat ik niet de enige ben met dit verschijnsel in huis. Of wel soms? Even meezingen:

Zeg me dat het niet zo is.

Zeg me… dat het niet waar is.