Franska.nl

‘Beangstigend’

‘Eng’

‘Unheimisch’

‘Ik word er een beetje bang van’

En nog veel meer van dit soort dingen hoorde ik mensen al zeggen; en dat ging allemaal over het weer. Terwijl…. als je berichtjes krijgt van vakantievierders, dan staat er vaak vol trots: ‘Heerlijk hier! We komen nooit meer terug. Elke dag 30 graden. Genieten!’ Dat vonden we tot nu toe jaloersmakend. En het gaf de vakantieganger die het bericht stuurde ook een soort status mee. Die had tenslotte de goede keuze gemaakt en wij zaten in de Nederlandse regen te verpieteren.

En nu hebben we dan een keer zo’n ‘vakantiegangers-zomer’ en vindt iedereen het eng. Ja, ik moet toegeven dat het mij ook wel iets doet. Toen ik laatst terug kwam rijden vanuit Finland zag het er best gek uit. Je bent gewend terug te komen in een compleet groen, opgeruimd kikkerlandje met zwart-witte koetjes in de wei. Nu was Nederland ineens het meest dorre land dat ik onderweg gezien heb. Terwijl het net zo goed in Denemarken, Zweden, Duitsland en Finland kurkdroog en heel warm was. Geen graad minder dan hier en toch was het daar wel groen. Dat snap ik dan niet. Komt dat omdat wij zoveel gras hebben en dat dat er het droogst uitziet? Nee, ook al die bomen die wel herfstig lijken werken eraan mee om ons kikkerlandje een vreemde uitstraling te geven.

Maar moeten we er bang van worden? Of zitten we elkaar misschien een beetje bang te maken? Hoezo zijn voortaan alle zomers zo? Want dat hoor je veel zeggen. We zouden ook kunnen zeggen dat we de zomer van 2018 nooit meer zullen vergeten. Net als die opa’s en oma’s, die altijd opscheppen over de winter van 1963 (mijn vader had toen een soort iglo van sneeuw voor ons gemaakt, konden we in zitten) en de zomer van 1976 (ik heb nooit een zomer meegemaakt waarin ik zoveel jurken gedragen heb als toen) .

Hum. Opa’s? Komt natuurlijk omdat ik geen kinderen en kleinkinderen heb, dat ik het over opa’s en oma’s heb. Ik zit er nu zelf over op te scheppen…

Zouden we er niet eens anders tegenaan kunnen kijken? Dat dit de zomer wordt waarover we nog lang blijven praten. Als we achtentachtig zijn zeggen we nog steeds tegen die jonkies: ‘Joh, jij hebt de zomer van 2018 niet meegemaakt, dan zou je wel anders praten!’ En we hebben nog maar twee van die warme dagen in het vooruitzicht, als ik mijn Weather-pro-app mag geloven. Dus toch nog maar even goed om ons heen kijken vandaag en verhalen verzamelen voor later. En foto’s van dat dorre gras. Niet vergeten. Nu maar hopen dat we tegen die tijd nog foto’s in onze mobieltjes hebben. En dat er dan nog mobieltjes bestaan. Voor de zekerheid misschien ook maar even een printje maken.