Vergissing. Ik geef het maar eerlijk toe.
Jaja, het is menselijk, ik weet het. Maar ik kan het toch niet zo goed hebben als ik een fout maak.
Gisterochtend 4u30: de wekker. Inderdaad, vroeg, maar dat heb je als je 115 kilometer van je werk woont. Vroeg uit de veren gewoon. Zoals gebruikelijk beginnen m’n hersens meteen te ratelen: Is dit geregeld, is dat geregeld, wat moet ik vandaag allemaal en trouwens de hele week…? Kraak piep, alle raderen draaien. Tot ik ineens over Moederdag begin te denken. Twijfels… En een soort ‘oh jee-erlebnis’.
Wááát?
Moederdag? Dat was toch helemaal nooit zo heel dicht op Bevrijdingsdag? Dus hoe zit dat dan? Dat was toch altijd de eerste zondag van mei? En Vaderdag de tweede zondag van juni? Uh… hop… uit bed. Even googelen. En oh neeee! Zie je wel. Ik heb me vergist. Het is 13 mei. Niks 6 mei. Niks aanstaande zondag. Dom, dom, dom. Het is tweede zondag, derde zondag. Heb ik de hele redactie wijsgemaakt dat het de zesde mei was. En daarom staat dus sinds zaterdag dat zoete bloemetjesbehang bovenaan de site. En bovenaan onze Facebook-pagina. En dat kindje dat met die blos bloemen achter haar rug op een stoel staat en haar moeder een kusje geeft; al gezien? Even hier klikken, even wachten… en daar zijn ze.
Een week te vroeg dus. Ik app m’n art director om 5u10, die ging gisterochtend met vrouw en kind op meivakantie en goedkoop vliegen schijnt altijd met nachtbraken te beginnen, dus die was vast vroeg op… En jawel hoor, meteen antwoord: “Ik kan het nu niet meer aanpassen. Denk je dat mensen het heel erg vinden, Franska?” Deze week dus de moederdagtekening, volgende week een andere… Ikzelf vind het natuurlijk hartstikke stom, maar ik vraag het maar even aan jou:
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs
