Franska.nl

De eerste keer dat we in Italië op vakantie waren, kon ik net tot tien tellen in die taal. En arrivederci natuurlijk. Dat kwam er ook redelijk vlot uit. En dat was het wel zo ongeveer. We trokken een beetje rond langs de kust. Stonden op een gegeven moment op een camping in Celle Ligure. Geld wisselde je toen nog bij een bank. En daar moest je altijd opgeven wat je verblijfplaats was. Dus wij zeggen (ik schrijf het maar even fonetisch op) ‘Sel Liguur’. Nou, die kwam niet binnen bij de man achter de balie. Paar dagen later kwamen we erachter hoe je het wel uitspreekt. Tsjèlle Líegoerè. Tja, that’s different cook, wij waren dus net zo bezig als die Amerikaan, die op de Dam in Amsterdam staat en vraagt waar Kresnépelskaai is…

Eindje verderop aan de kust, volgende stop, Marina di Pisa. We zitten aan tafel en de vrouw van het restaurant vraagt met handen en voeten (ze paste zich perfect aan) hoe het smaakte. Tja, wat zeg je dan? Lekkero? Is waarschijnlijk geen Italiaans. Dus wij maken het bekende gebaar. Vlakke hand naast het gezicht heen en weer zwaaien langs de wang. Ik ben er nog steeds niet achter wat dat betekent, maar intussen weet ik wel hoe je wél het lekker-gebaar maakt op z’n Italiaans. Vuistje maken, wijsvinger uitsteken, die in je rechterwang prikken en twee keer draaibeweging in die wang maken met je wijsvinger. En zo hebben ze daar nog tig andere gebaren. Een aantal kun je leren met het filmpje dat Dolce&Gabbana maakten ter ere van hun nieuwe mannenmode-collectie:

En trouwens… eigenlijk had het ook wel z’n charme, dat ingewikkelde communiceren. Als je elkaar dan na heel veel moeite begrijpt, geeft dat ook weer zoveel plezier en leuke verhalen. Dat stadium zijn we dus gepasseerd in Italië. Maar om daarvoor nou naar Rusland op vakantie te gaan… Kweenie.

Ciao e buon weekend! (spreek uit bwon wie-ken-duh)