Franska.nl

Een bijzonder kinderachtige gewoonte. Of zou ik er niets aan kunnen doen, omdat ik schorpioen ben? Ik merk namelijk dat schorpioenen er heel anders mee omgaan dan anderen. Je hebt mensen die nooit of te nimmer aankondigen dat ze jarig zijn. Zelfs op de dag zelf hoor je ze niet. Kunnen gewoon bij je binnenlopen, praatje maken en weer vertrekken zonder dat je erachter komt. Of een hele dag naast je op het werk zitten zonder iets te melden. Nee echt, ik geloof heus niet in horoscopen, maar een heel klein beetje stiekem klopt er volgens mij toch wel iets van. Er lopen nogal wat schorpioenen in mijn omgeving rond en die verkondigen stuk voor stuk al minstens drie weken van tevoren dat ze binnenkort jarig zijn. Ik ook. Zei de gek.

Ook m’n leeftijd strooide ik altijd graag in de rondte. Niet op internet of op papier hoor. Dat is een ander verhaal. Het is meer een ‘live’ ding. Zo ongeveer een maand of twee nadat ik negenenveertig was geworden, vond ik het zelfs al steeds nodig om te melden dat ik bijna vijftig was. Tot de dag zelf aanbrak. Ik schrok me rot. Realiseerde me dat ik dus helemaal nooit meer achttien zou worden. Nou was dat al best lang een feit maar pas op m’n vijftigste viel het me op. Mij hoor je sindsdien ook niet meer zo hard roepen hoe laat het is, qua leeftijd, maar dat m’n verjaardag nog steeds als een feestje voelt… daar kan ik niets aan doen.

Maar goed. Ik zei gisteren al dat ik het veel te druk heb, dus dit jaar zeg ik niks. Maar ik ben dus wel… nee. Ik zeg niks. Te druk, geen tijd om fatsoenlijk te antwoorden op eventuele felicitaties, OEPS! Excuses dus alvast. En ook meteen bij voorbaat dank. Proost! En neem er zelf ook één!