Franska.nl

Totaal onbelangrijk dit. En toch… keer op keer valt het me op. Misschien dat mensen zichzelf interessant en belangrijk willen maken en daar dan meteen een soort wollig taalgebruik bij hanteren. Kun je van mij niet zeggen. Ik spreek altijd in korte zinnen. Waar een ander komma’s nodig heeft ben ik eigenlijk al uitgepraat. Moet je voor de aardigheid vanavond (vijf voor half negen) maar weer eens naar Twee voor Twaalf kijken.

Daar moeten mensen zich voorstellen en dus iets over zichzelf vertellen. Waar ze wonen, wat ze doen, hoe hun gezin in elkaar zit, hobby’s… Ik vermoed dat er een duidelijke briefing aan voorafgaat en dat ze hun verhaal thuis al bedenken. Wat mij dan opvalt is dat bijna nooit iemand zegt: ‘Ik woon in Hoorn.’ En dat komt dan niet doordat er nooit iemand uit Hoorn komt, maar doordat mensen die er iets van willen maken dan zeggen: ‘Ik ben woonachtig in Hoorn.’ Geen woord Spaans bij, absoluut goed Nederlands. Daar valt niets op af te dingen, maar waarom zou je het zo zeggen? Diezelfde mensen ‘werken’ ook niet ergens, maar die ‘zijn ergens werkzaam’.

Nou kan ik me er nog iets bij voorstellen dat je het een beetje netjes wilt zeggen als je op TV bent, maar er zijn dus mensen die het altijd zo zeggen. Ook als je ze gewoon bij een vergadering of zo leert kennen. Kweenie… toch een beetje merkwaardig als je het mij vraagt. Maar je vroeg me niets geloof ik ;-)

Werkzaam en woonachtig dus. Ik zei het al. Totaal onbelangrijk, maar het valt me gewoon altijd op. Let zelf maar op vanavond.

Misschien doet iemand het weer. Nadat het mij een paar keer was opgevallen, kwam ik het uiteraard steeds weer tegen. Misschien gaat dat nu bij jou ook zo. Mijn schuld. Bij voorbaat excuses. En je weet het nu dus. Je moet mij niet vragen of ik mezelf even voor wil stellen als je een avondvullend programma organiseert. Schiet niet op.