Bij deze beloof ik plechtig…
…dat ik er nooit meer iets van zal denken. En zeker niet zeggen. Duurde even, maar nu kan ik er dan ook over meepraten.
Sjonge jonge zeg. Ik heb werkelijk waar best vaak gezegd: ‘neem dan een anti-grippine’. Dat helpt echt. En dat deed ik ook altijd. (blijf ik waarschijnlijk ook wel doen) Zes of acht van die dingen per dag en nog drie oscillococcinums. Hartstikke duur dat spul, maar om de griep te voorkomen doe ik alles. En het is me ook altijd gelukt op die manier. Blijkt dus dat ik helemaal nooit geweten heb wat griep is.
Toen het op een woensdag (intussen twee weken geleden) begon, begreep ik niet wat ik had. Ik vermoedde iets van griep, want op een of andere manier kwam ik maar niet vooruit. Alsof iemand me de hele tijd tegen liep te houden. Dus hoppa, paar handen pillen erin, vers sap, mandarijnen onderweg in de auto en gaan met die banaan. Naar het werk. Nog een wonder dat ik niemand aangestoken heb op de redactie.
Biecht
Ik zal maar opbiechten dat ik best altijd wilde geloven dat je ziek kunt zijn van griep. Maar na drie dagen neemt het toch echt af en kun je er best weer tegenaan. Dacht ik. Tot nu. Ik ben genezen van dit vooroordeel. Nog niet helemaal 100% van de griep, maar het werkt allemaal weer een beetje naar behoren. En ik heb wat bijgeleerd. Weg vooroordeel en slechte gedachtes over zogenaamde aanstelleritis qua uitzieken. Als je het eenmaal hebt, piep je wel anders. Met een heel klein piepje namelijk.
PIEP
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
beeld :www.vtwonen.nl
