Franska.nl

Ben ik in Scandinavië geweest? Ja, ooit. Eén dag en één nacht om precies te zijn… Als student had ik een vriendje dat af en toe voor Hertz huurauto’s terugreed als mensen een auto ergens anders inleverden dan ze ‘m opgehaald hadden. Een huurauto van Hertz voor een enkele reis gebruiken, dat is takkeduur, dus mensen die dat doen zijn geen toeristen die op een koopje naar Giethoorn en Kinderdijk willen, maar eerder zakenmensen die vanwege stakende luchtverkeersleiding of andere vliegperikelen ‘dan maar’ een auto terug naar hun eigen land nemen omdat ze – geld speelt geen rol – per se voor de volgende meeting weer op de zaak moeten zijn. Geen categorie A-auto dus, maar een premium-model uit de Prestige-collectie zal ik maar zeggen. Ik geloof niet dat mijn vriend voor dat werk veel meer kreeg dan een onkostenvergoeding, maar het was in die tijd al een feest om eens in een mooie, gloednieuwe bolide te rijden en hij kwam nog eens ergens. En ik dus ook, want ik mocht mee naar Kopenhagen. Bij de grens (die had je toen nog) was er wel even gedoe, want twee Nederlandse jongeren met een aftandse rugzak in een dure Deense auto, dat was verdacht. Dan kun je nog zo hard met een Hertz-formuliertje wapperen, die auto rook nog te nieuw en te gepoetst, en Nederland dat was toch dat losgeslagen drugsland, daar kostte een pakje sigaretten in die tijd een paar gulden en in Denemarken meer dan een tientje (niet dat ik ooit gerookt heb, maar zoiets onthoud ik), dus wij zouden wel smokkelaars zijn. Ze lieten zelfs de lucht uit de reserveband lopen om te checken of daar niets in zat. Maar nee, de auto was echt zo schoon als ‘ie eruitzag en ook niet als gestolen opgegeven en wij waren wie we zeiden dat we waren, dus we mochten door.

Van Kopenhagen herinner ik me vooral dat we alles duur vonden. En de gekleurde huizen langs de haven en het beeld van de kleine zeemeermin. Dat beeld was prachtig, maar veel kleiner dan ik me had voorgesteld. Ja, ik weet het, het heet de kleine zeemeermin, maar toch…

Ik zou nog wel veel meer van Scandinavië willen zien: de Noorse fjorden, Lapland, rendieren, een echte Finse sauna (zoals ik ook ooit heb ervaren wat een echt Turks stoombad is, en nee, dat lijkt niet op wat we in de sportschool hebben) en het noorderlicht en de midzomernachtzon, om maar een paar dingen te noemen. Maar voordat ik dieper Scandinavië induik, heb ik nog een bestemming in Denemarken die hoog op m’n bucketlist staat. Als kind droomden mijn broer en ik al van Legoland. Uren, dagen achterelkaar legoden wij, bouwden wij huizen en ruimtevaartschepen en zochten we naar dat ene blauwe ‘piepje’ of dat gele ‘tweetje’ en graaiden we in onze legobakken totdat m’n ouders er gek van werden. Op school hield ik zelfs een spreekbeurt over Lego. Ik heb al heel wat tripjes en trips gemaakt met mijn broer – Schotland, New York, Cannes, Monaco, Parijs – en elke keer nemen we ons voor de volgende keer naar Legoland te gaan. Dit jaar viert Legoland Denemarken zijn vijftigjarig jubileum én ik heb inmiddels een dochtertje dat ook wel gevoelig is voor rode, gele en blauwe blokjes, dus ik denk dat het er binnenkort echt van gaat komen. Op naar het volgende Scandinavië-avontuur.