Franska.nl

Wie wil nou niet chocolade zonder schuldgevoel eten? Om die reden omarmen we met zijn allen met gretigheid elk chocoladeonderzoek dat maar enigszins wijst in de richting van ‘gezond’ of goed voor je.

Fairtrade is zéker zo belangrijk, we willen weten waar de chocolade vandaan komt en of de boeren wel goed betaald zijn. En hoe de kwaliteit van de bonen en cacao is. De tijd van goedkope ‘koetjesrepen’ ligt gelukkig ver achter ons. Overigens mogen die dunne reepjes niet eens chocolade heten, maar hebben de prachtig verhullende naam ‘cacaofantasie’ gekregen. Volgens de warenwet moet melkchocolade tenminste 34% cacaopoeder bevatten, puur 54% en extra bitter 65%.

Ik hóud van chocolade, maar om eerlijk te zijn meer van repen dan van bijvoorbeeld bonbons. Gedroogde mango gedipt in chocolade vind ik dan weer wel lekker – of gember of sinaasappelschilletjes die volkomen verdwenen zijn onder een chocoladedeken. Maar, met dozen bonbons of gevulde paaseitjes doe je mij geen plezier. Goedkope eitjes ook niet, ik vind ze de zonde niet waard. Nee dan liever een reep, dik, dun, in gelijke stukjes of in ongelijke stukjes, om af te happen of te breken, het maakt me niet uit. Alleen chocola het liefst, maar met nootjes, zeezout of zeezout en karamel mag ook. Dat is het dan wel zo ongeveer, de rest laat ik makkelijk aan me voorbijgaan. En of ik melk of puur eet, is meer afhankelijk van wie de maker is, waar de bonen vandaan komen en de hoogte van het cacaopercentage. 

Want met cacaobonen is het eigenlijk net als met druiven bij wijn. De grond, de  druif en de maker zijn uiteindelijk samen verantwoordelijk voor de smaak van de wijn. Zo zit het met chocolade ook, hoewel dat nog iets complexer ligt.

Nu begon ik dit verhaal met eten van chocolade zonder schuldgevoel.

Maar wat als je nou ook nog iets positiefs doet door chocolade te eten, naast een verantwoord hoog chocoladegehalte en een relatief laag suikergehalte. Dan is er toch niks wat je tegenhoudt?
Deze week verscheen er een nieuwe reep onder de naam ‘gorilla 92%’. Deze chocoladereep wordt gemaakt door de chocolatemakers die ook andere repen  van ‘single origin’ in hun assortiment hebben. Elk van een andere cacaosoort en herkomst: Forastero (Congo), Trinitario (DomRep) en Criollo (Peru). Waarom ze de naam ‘Gorillabar’ voor deze repen bedacht hebben? De laatste berggorilla’s van de wereld leven in het Virunga National Park in Oost Congo. Hun leefgebied wordt aangetast door de mens. Om dit tegen te gaan, zijn aan de rand van het park cacaobomen aangeplant 

Deze cacao zorgt voor een inkomen voor de mensen in de directe omgeving, zodat ze niet het leefgebied van de gorilla’s bedreigen door houtkap en stroperij. Aan deze reep is bovendien arengasuiker toegevoegd, een palmsuiker (en, nee, niet van die foute palmolie) die in Indonesië ook wel gula djawa wordt genoemd, alleen is deze suiker meer ingedroogd. Stichting Masarang beschermt ter plekke samen met de lokale bevolking het leefgebied van de Orang-oetan door nieuw bos aan te planten en daar de arengabossuiker uit te oogsten. Dubbel goed dus. Kun je met een gerust hart chocolade eten.

En mijn guilty chocolate pleasure? Smelt  wat boter en je favoriete stukken chocolade tot het een egale vloeibare massa is en verdun dan langzaam met melk (elke soort mag). Schenk in een kom of kopje en drink heel langzaam. Wedden dat je dag direct goed wordt?

Met Pasen voor de boeg begrijp je toch wel dat iedereen van mij ook best chocoladerepen mag verstoppen met Pasen? Het hoeven echt geen hazen of eitjes te zijn.