Hulde dus voor deze moeder die een ander wilde helpen. Een dikke pluim voor de NS-medewerkers die de geschrokken kinderen meteen zo fijn opvingen met een glaasje prik. Dat hebben ze vast vaker gedaan!
Wat was ze vergeten?
Gisteren was ze nieuws. Een moeder die haar kinderen vergat. Volgens het bericht van de NS wilde ze haar trein halen en vergat ze in de drukte haar kinderen mee te nemen. De trein was alweer op weg toen ze erachter kwam. Iedereen had natuurlijk de mond vol over deze moeder. Pek en veren! Want wie doet nu zoiets?
Nou ik dus… En ik denk dat er nog veel meer moeders zijn die hun kinderen wel eens zijn vergeten. Eerlijk zeggen! Ik vergat mijn zoontje toen we de verjaardag van oma vierden in een enorm druk pannenkoekenrestaurant. We waren met de hele familie al onderweg naar de ijsboer, toen ik ontdekte dat ik er eentje miste. Ik heb nog nooit zo snel gerend. Beduusd stond ie bij de uitgang op me te wachten, naast een superlieve serveerster die dat blijkbaar wekelijks meemaakte. Natuurlijk heb ik mijn kind vervolgens, met een paars hoofd van schaamte, het grootste ijsje van de hele winkel laten kiezen.
Erger nog, ik ben ook weleens de kinderen van de buren vergeten. Ik zou ze na school meenemen omdat de buuf nog aan het werk was. Tuurlijk, op mij kun je bouwen. Dus om drie uur stond ik bij school te wachten op twee kinderen, die ik vervolgens gezellig mee naar huis nam. Tot mijn grote schrik kwam ik er thuis achter dat ik dus alleen de mijne mee had genomen en dat ik die van de buren straal vergeten was. Gelukkig hadden deze kindertjes heel goede instructies van hun moeder gekregen en stonden ze doodstil op het inmiddels verlaten schoolplein op me te wachten. Poeh, wat was het lastig om de buuf ’s avonds met dit verhaal onder ogen te komen. Je begrijpt dat ik er dagenlang pijn in m’n buik van had.
Gelukkig kwam de NS gisteren nog met een aanvulling op het bericht. De moeder uit de trein was haar kinderen helemaal niet vergeten. Ze deed juist iets heel aardigs. Ze hielp andere passagiers om hun bagage in de trein te zetten, toen die opeens wegreed en zij er al inzat terwijl haar kinderen nog op het perron stonden.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
