Halloween?
Mij niet gezien
Elf november is nog steeds de dag, dat bij mij aanbellen mag.
Door de opmars van Halloween heeft Sint-Maarten een forse concurrent gekregen. Dat vind ik eigenlijk wel een beetje jammer, want die Amerikaanse volksfeesten hoeven voor mij niet zo nodig. Valentijnsdag wordt bij mij thuis steevast geboycot en ik wil ook geen diner geven om te vieren dat het Thanksgiving is. Dat ik de dag erna, op Black Friday, als een dolle wil shoppen bij de start van de uitverkoop, moet je maar niet verder vertellen.
Natuurlijk snap ik best dat mijn pubers niet meer met hun lampionnetjes langs de deuren willen om in ruil voor snoep een liedje te zingen, en dat zij met Halloween liever met hun vrienden naar een enge horrorfilm in de bios gaan. En er worden allerlei feestjes georganiseerd, waarbij ze helemaal losgaan met hun angstaanjagende outfits. Ik schrik me rot als ik ze op straat zie lopen met hun macabere vampiertandjes en lugubere maskers. De tuincentra puilen uit met pompoenen, en pretparken organiseren griezelavonden die binnen de kortste keren zijn uitverkocht. Mij niet gezien!
Vieren jullie nog wel Sint-Maarten? Is het dan bij jullie in de buurt ook een komen en gaan van kindertjes die de mooiste lampionnen hebben gemaakt en na het zingen van hun liedje verwachtingsvol kijken welk snoep ze mogen uitkiezen. Zo gezellig, dat kleine spul aan de deur.
Maar de echte reden dat ik Halloween niet zo leuk vind, is dat ik ’s avonds als de bel gaat de voordeur niet meer open durf te doen. Ik ben gewoon doodsbenauwd dat er zo’n killerclown op de stoep staat…
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
