Zo lekker om weer even aan Grease terug te moeten denken! Jahaa, want vandaag is er goede reden om weer even terug in de tijd te gaan: de film kwam namelijk exact veertig jaar geleden uit. En ik herinner het me – al was ik nog onder de tien – nog ZO goed. De vlam sloeg in de pan; iedereen sprak erover, iedereen ging naar de bios om ‘m te zien, en niemand die Sandy Olsson Kattan (ja, ze had een achternaam) of Danny Zuko níet kende, of wilde zijn.
Die geweldige, naïeve rol van Olijfje, die later in de film tot babe was getransformeerd, met die ultrastrakke zwarte broek (dat ze überhaupt kon ademen – laat staan zingen – daarin), en die nog steeds in één adem wordt genoemd met de ultrastoere John Travolta, met z’n kuif, en z’n mannelijke harem. Mijn hoogstpersoonlijke favoriet? De mean lady, de heerlijke stoker en mannenverslindster Betty Rizzo. Zij werd gespeeld door Stockard Channing, die nu 74 is, lees ik op Wikipedia (en ik lees meteen dat ze in het echt vier keer getrouwd is geweest).
O, als ik eenmaal begin, komt die hele film weer boven. Die straatrace, die roze haren, dat kuchen na Sandy’s eerste sigarettentrekje, het dromerige strelen van dat blaadje met haar vinger in de vijver, dat Rizzo Sandy pesterig naspeelt in de slaapkamer, kijk hier maar. Weet je het ook allemaal nog? En al die liedjes, die ken jij toch ook nog steeds uit je hoofd?
Het liefst, het liefst, ga ik die film NU weer helemaal bekijken en meeblèren. Samen met m’n dochter natuurlijk, want deze klassieker hoort bij de opvoeding. Alleen spoel ik dat stomme tekenfilmpje met die lopende kopjes en lepeltjes dan door.
You’re the one that I want, oe, oe-oe, honey!
PS. Laatst was John Travolta te gast bij Jimmy Falcon. Hij stond er lekker te Greasen!
