Daar schrok ik wel even van …

320.000 mensen?

 

 

Tja, ik probeer vaak een beetje mijn best te doen om hier over vrolijke onderwerpen te schrijven, maar vandaag ontkom ik niet aan een minder leuk onderwerp. Ik schrok eerlijk gezegd van de aantallen, dat ik het niet kán en wíl laten liggen.

 

Waar het dan over gaat? Armoede in Nederland. Er zijn 320.000 mensen die nota bene wérken, maar die toch arm zijn. 
Dan luidt de eerste vraag natuurlijk: wat verdíen je dan per maand als je in Nederland arm genoemd wordt? Nou, als alleenstaande zit je op de armoedegrens als je 1.063 euro* per maand of minder verdient. Voor een alleenstaande ouder met twee kinderen 1610 euro en voor een paar met twee kinderen op 2000 euro. Het blijkt dat vooral alleenstaanden, zzp’ers en mensen met een migratie-achtergrond vaak tot de werkende armen horen. Dus dan is een andere groep, de niet-(kunnen)werkenden en daarom niet zoveel te makken hebben, nog niet eens meegerekend?!

 

Tjonge.

 

Als je arm wordt genoemd, betekent dat in het dagelijks leven keihard bezuinigen op alles wat maar geld kán kosten. Niet de boodschappen kunnen doen die je zou willen, geen cadeautje kunnen kopen voor een verjaardagsfeestje waar je kind is uitgenodigd … je weet het wel.

 

En omdat ik zelf ook heus wel eens heb moeten bezuinigen, dacht ik, wat zou het mooi zijn als we met z’n allen eens een paar mooie ervaringstips kunnen weggeven zodat we deze mensen wellicht een handje kunnen helpen. Want ‘meer verdienen’, dat is natuurlijk de allerbeste oplossing, maar soms gáát dat gewoon niet. Daarvoor ken ik genoeg mensen die het – laat ik het aardig zeggen – niet breed hebben en zich niet omhoog kunnen struggelen.

 

Wat ik hen als tip zou geven?

Geen – of een stuk minder – vlees eten.

 

Maar ook: probeer je er niet voor te schamen. Makkelijk gezegd? Misschien. Maar wat ik zie, is dat áls mensen in je omgeving weten dat je het niet breed hebt, je het voor hen ook makkelijker maakt om je eens een handje te helpen.

 
Nee, je hoeft je handje niet bij je vrienden op te houden, dat zou ik niet eens durven te adviseren, maar eens extra uitgenodigd worden voor het eten, of eens wat toegestopt krijgen, dat kan al flink helpen. Niet alleen praktisch, maar zeker ook als morele steun.

 

Mocht het ook om jou gaan, ik wens je sterkte. En ik hoop dat hieronder nog goeie tips komen.

 

*cijfers uit 2014

 

 

Door: Beatrijs Bonarius

 

Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.