Franska.nl

Van je stokje gaan, lichamelijk letsel oplopen, in coma raken, overlijden. Over welke verschrikkingen ik het heb? Nee joh. Gewoon wat uitwassen van Nederlandse studentenverenigingen. Of ik Groningen en, nu net heel recent Leiden, bedoel? Ja ook. Maar in Delft, Utrecht, Amsterdam en Rotterdam kunnen ze er ook heus wat van! Toffe peren zijn het hoor, die jongens en meisjes die de ontgroeningsrituelen aan hun brein laten ontspruiten. Zo verdomde origineel, om feuten in hun nakie door een ondergekotste plee te laten kruipen. Zo geinig, om een achttienjarige knul een liter jenever of, minstens zo erg, zes liter water naar binnen te laten klokken. Seks met kippen of op handen en voeten door slachtafval kruipen? Is dat niet een beetje heel erg ziek?

Hoe voelt dat nou, vroeg ik me af. Een jaartje of pakweg twintig en dan al opgeklommen tot lid van de ontgroeningscommissie! Je hoort er he-le-maal bij kan ik me zo voorstellen. Wat een lol zeg, om met een kratje pils tot diep in de nacht lekker te brainen over hoe je al die onnozele sjaars voor je door het stof laat kruipen. Want kruipen zullen ze! Ben je misschien diep in je hart een beetje gefrustreerd over de vernederingen die jij je moest laten gebeuren om er vooral maar bij te horen? Want een ding was jou duidelijk! Wilde je je een plekje veroveren in je nieuwe leven als student, dan moest je niet lullen maar poetsen. Niet klagen maar dragen.

Vroeger, toen je papa lid was in Leiden, werd hem het jasje van zijn lijf gescheurd tijdens het ‘zooien’ en moest hij met zijn jaarclub de bar veroveren op een rivaliserende jaarclub. Maar dan had hij het ergste wel zo’n beetje gehad. Je papa denkt dan ook met louter plezier terug aan zijn tijd bij Minerva. Maar wat hij nu toch in het NRC leest . . . Geweld, excessief en soms gedwongen drankgebruik, grootschalig drugsgebruik en je moeten uitkleden tijdens inauguraties? 

Zijn grijze haren rezen hem te berge bij het lezen over de vernederingen van het hedendaagse ontgroenen. Dat kan toch geen solide basis voor broederschap-tot-in-de-dood zijn?

Ik denk trouwens ook niet dat papa je zo heeft opgevoed hoor. Ik weet zeker dat hij het vernederen, kleineren en mishandelen van je leeftijdgenootjes apert afkeurt. Papa heeft daarom, net als een heleboel andere papa’s die reünist van je studentenvereniging zijn, gedreigd om zijn lidmaatschap alsnog op te zeggen. Dus als ik jou was, zou ik me als de wiedeweerga maar eens als een grote jongen gaan gedragen. Dat is voor al die nieuwkomers vast ook een stukken fijner onthaal!