Beste Anne Lok,

We moeten even praten. Want het is mis. Goed mis.

 

Je hele hebben en houwen ligt op tafel en het hele land spreekt erover. We verkneukelen ons zelfs een beetje. Want die opgesteven Alexander Pechtold blijkt een boefje. Een die naast zijn politieke agenda ook tijd heeft voor wat nevenwerkzaamheden met jongere, vrouwelijke partijgenoten. Tot zover nichts Neues in Den Haag zou ik zeggen. Maar jij wilde meer en dat wilde Pechtold niet. Eerst het baantje, dan de meisjes. Kinderen passen niet in het plaatje van de perfecte minnares. Dus die konden maar beter worden weggegumd zolang het nog kan. Een abortusje, ah toe, alsje-, alsjeblieft?

 

De gezellige, charismatische Alexander werd een stuk minder aangenaam gezelschap toen jij niet deed wat hij wilde. Want het ging zoals het gaat. Minnaressen worden verliefd en willen opklimmen tot het hoogste echelon: dat van echtgenote.

 

 

 

Jullie haalden het slechtste in elkaar naar boven en waar bloed is, zijn ratten. Dus werd je gebeld door Privé. Want zij hadden gehoord over jou en Alex (zo noemde je hem vast) en over de liefdesbaby (zo noemen ze dat bij Privé) die toch niet welkom bleek. Toen vond jij dat er een beeld werd neergezet van jou dat niet klopte en moest je daar op reageren. Off the record, zo zei je. Maar, beste Anne, off the record is in Privé-taal een exclusief interview. Dus besloot de hoofdredacteur het vierpagina-verhaal te verdubbelen en de oplage te verhogen. Want iedereen wil dit lezen.

 

Anne Lok, je lijkt me een intelligente, beschaafde, warme vrouw die verliefd werd en haar kinderen wilde behouden. Dat siert je. Je ontslag ook. Maar als ik je een wijze raad mag geven: laat die naïviteit los. Jij zult ongetwijfeld een goed mens zijn. Dat betekent niet dat dit geldt voor de rest van de wereld. De firma Pechtold en Privé houden er een eigen agenda op na. En in die agenda is nergens ruimte voor jouw geluk gereserveerd.

 

Door Pleuntje van der Horst