Mochten mijn meneer en ik ooit uit elkaar gaan dan moeten we een hoop verdelen, huis, haard, de foto’s, maar niet de hond. Mijn meneer heeft namelijk niks met beesten. Behalve met goudvissen, maar die vind ik dan weer niet leuk.
Jax is de
klos
Eerlijk zullen we alles delen.
Zoals zoveel Nederlanders hebben wij ook een hond. Maar deze hond is van mij, staat op mijn naam, ja echt waar, en al regent het pijpenstelen, ik ben de Sjaak voor een ommetje. Het is tenslotte mijn hond.
Heel anders ging dat bij deze twee Arnhemmers. Toen ze nog dolverliefd waren en samenwoonden kochten ze een leuke hond die ze samen verzorgden en waarvoor ze allebei evenveel geld betaalden. Maar ja, de liefde voor elkaar ging over, maar ze beloofden elkaar plechtig dat ze samen voor Jax, de hond, zouden blijven zorgen. So far so good. Tot mevrouw bedacht dat ze met die regeling wilde stoppen. En dat pikte haar ex-meneer natuurlijk niet, waardoor de rechter er uiteindelijk aan te pas moest komen.
Die oordeelde vandaag dat zowel meneer als mevrouw evenveel recht hebben om tijd met Jax door te brengen en dat de regeling dus moet worden voortgezet. De rechter vond dat de hond bij het ene baasje niet beter af zou zijn dan bij het andere baasje en daarom moet ie elke week van maandag tot woensdag en om het weekend bij meneer zijn. Als mevrouw dat niet toelaat, krijgt ze een dwangsom van 100 euro per dag aan de broek. Dat zal ze leren!
Door: Irene Smit
