Hoor je de voorstanders, dan denk je: ‘Hé, daar zit wat in’. Hoor je de tegenstanders, dan denk je: ‘Verrek, daar zit ook wat in’.
Om te beginnen mogen we woensdag stemmen voor de gemeenteraad. Dat doe ik, want stemmen is een recht dat ik koester. Wat ik ga stemmen, daar ben ik uit en wat dat is, dat hou ik lekker voor mezelf.
Als ik dan toch naar die stembus ga, mag ik me meteen ook uitspreken over een politiek item dat de gemoederen nogal bezig houdt: het referendum over de ‘sleepwet’, officieel de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (Wiv).
Waarom eigenlijk de term ‘sleepwet’? Welnu, die is bedacht door de tegenstanders van de wet. Lees heel even verder.
Op dit moment mogen de inlichtingendiensten alleen via radio- en satellietverkeer informatie uit de ether halen. Dat is bepaald in een wet die stamt uit 2002 en die wet is dus verouderd. Want tegenwoordig lopen veruit het meeste internetverkeer en mobieletelefoniedata via de kabel. Ook informatie die terroristen, spionnen en vijanden met elkaar uitwisselen. Door de kabels af te struinen en uit te kammen zouden de inlichtingendiensten dreigingen kunnen ontdekken voordat er rampen gebeuren. Met andere woorden: met een groot net wordt een enorme hoeveelheid informatie binnengesleept in de hoop dat er iets tussen zit wat bijvoorbeeld een terroristische aanslag voorkomt.
Goed plan!
Maar! Die inlichtingendiensten vissen straks ook allerlei persoonlijke informatie op die van jou en mij, onschuldige burgers, komt. Wat doet dat met onze privacy, die net als bijvoorbeeld de vrijheid van meningsuiting, een van onze grondrechten is? Een grondrecht dat ons beschermt en waardoor we mogen zijn wie we willen en mogen denken en doen wat we willen, zolang dat binnen de grenzen van de wet blijft. Geen zorgen, zeggen de inlichtingendiensten en zegt ook de politiek. Alle onschuldige informatie over jou en over mij, moet meteen worden vernietigd. Hoewel . . . Opgeviste informatie mag ook ongelezen worden gedeeld met buitenlandse inlichtingendiensten. Daar kan dus ook een telefoongesprek tussen jou en mij tussen zitten of mijn internetgeschiedenis. Dus als jij en ik nu eens grapjes zouden hebben gemaakt over een beladen onderwerp als de jihad, zijn we dan meteen verdacht? Of als ik eindeloos heb zitten googelen op een land als Syrië? Valt er dan ’s nachts een legertje gewapende mannen mijn appartement binnen om me in te rekenen en eens stevig aan de tand te voelen?
Alsjeblieft niet zeg!
Ik heb zitten wikken en wegen. Wat is me liever? Veiligheid of vrijheid? Het is een traditionele spagaat.
Wat ik ga stemmen op dat referendum, daar ben ik uit en wat dat is, dat hou ik lekker voor mezelf.
