deel 258
Charlotte & Tom
Charlotte en Tom zijn allebei nog niet zo lang gescheiden en via internet op zoek naar een nieuwe liefde…
Van: Charlotte
Aan: Tom
Onderwerp: In real life
Ik vind het altijd leuk als ik je ineens zomaar ergens zie, dat je echt bestaat, zeg maar.
Vandaag ook naar een huis gekeken waarvan ik dacht dat ik het graag zou willen hebben, maar dat was dus niet het geval, ik werd er droevig (en ook emotioneel) van en dan kost het ook nog eens een enorme bak geld. Paul was mee, we hebben daarna uitgebreid geluncht en hij was het volkomen met me eens. Weet je, ik ben gewoon enorm gehecht aan deze buurt, ik vind het zo heerlijk met alle bekenden in de buurt, de vriendjes van Hendrikje, alles. Misschien ben ik inderdaad wel een verwende, snobistische prinses, maar dat is dan maar niet anders. Heb ik eindelijk mijn plek gevonden, moet ik weer weg, ik dacht het niet… Maar ja, er moet wel een oplossing gevonden worden. Van de week ga ik nog naar een appartement kijken, zelfde prijs, maar wel veel strakker, betere bouw en zo.
‘Die ontwapenende jongen schrijft eindeloze, openhartige mails’
Het daten is weer redelijk rustig. Ik kreeg vandaag nog een contactverzoek van een spirituele griezel die een ‘bijvrouw’ zocht en ook nog een kinderwens had op zijn 53ste en dan die foto, om te huilen. Het niveau begint te dalen, de piek lijkt voorbij, wel zo prettig, ik werd bijna bang voor mijn eigen mailbox. Ik ben nu nog ‘in gesprek’ met drie mannen: één vrolijke, ontwapenende jongen die eindeloze, openhartige mails schrijft en twee mannen die leuk lijken, maar pas met Pasen terug gaan schrijven in verband met zakenreis en weet ik veel wat. Die Ron was hét natuurlijk gewoon weer niet, een tobber, niet verrassend, geen schwung, geen humor, vlakke stem. Op een gegeven moment hadden we het over iemand die we allebei bleken te kennen, een fascinerende kerel uit zijn vakgebied en hoe hij daar op reageerde was verzuurd, verbitterd, hij probeerde die man omlaag te halen, terwijl ik weet dat het onzin is wat hij zei. Als ik ergens niet tegen kan, dan zijn het ‘frusten’.
Laat jij Paula inderdaad maar even rusten, al die consternatie. En met je foto is volgens mij niets mis hoor, ik vond indertijd in ieder geval van niet, maar ja, wie weet ooit wat een ander beweegt om een afwijzing te sturen? Trek het je niet aan…
XC
Lees hier de vorige aflevering
