Zo voorspelbaar allemaal
Als je een jaartje of wat meer ervaring hebt, zoals ik, dan kun je intussen ook jezelf heel goed voorspellen. Ik weet namelijk nu al precies wat ik straks na m’n vakantie denk.
Huh? Was die bank ook al zo afgeleefd toen we weggingen?
Die vloer? Die mag weleens een keer goed in de was gezet worden zeg.
Wat een eigenaardige keukentafel is dat eigenlijk. Past helemaal niet bij de rest van de keuken.
En dan die stoelen aan de keukentafel. Slaat werkelijk nergens op. Geen gezicht anno tweeduizendnegentien.
Trouwens, je kunt wel zien dat het huis niet in een keer opgeknapt is. De ene kamer is typisch veel langer geleden gedaan dan de andere. Alsof je steeds in een ander tijdperk terechtkomt.
En die abrikoos-kleur op de deuren en raamsponningen. Hoe lang geleden zou ik die nou al niet een ander kleurtje geven?
Oei! Wat een ongeorganiseerde bende is die tuin eigenlijk. Slaat nergens op.
Maar ook dit
Jeetje, wat een grote slaapkamer, wat heb ik al die tijd in zo’n hokkie zitten prutsen en wat heb ik me vaak gestoten als ik om het bed heen liep.
En wat lekker veel keukenspullen.
En fijne glazen.
En een heerlijke theekop.
Grote fris witte handdoeken, mmmm…
Oh… die heerlijke ruime douche.
Wil ik thuis ook. Oh nee, ik ben thuis.
Betaal ik dus vier weken lang een huisje en hotelkamers, om een beetje back to basic te gaan. Eigenlijk ben je hartstikke gek ook nog. Maar goed. Hier is dan weer geen zwembad in de tuin. Dat is dan wel weer jammer. Niks baantjes trekken ’s ochtends vroeg. Al zou ik niet moeten denken aan al het werk dat je aan zo’n zwembad hebt.
Pffff. Ik ‘moet’ nog op vakantie, maar dit kan ik dus allemaal al voorspellen. Net als de kaarten die ik ga sturen trouwens. Want die liggen al klaar. Een keer een hele stapel gekocht, halsoverkop naar huis gemoeten en nu kan ik ze eigenlijk best alsnog gebruiken, nietwaar? Meestal staan daar toch kerken en landschappen en gebouwen op die nog steeds hetzelfde zijn. Alleen nog even postzegels scoren. Blijkbaar had ik die toen nog niet gekocht. Zitten er niet bij in het zakje.
Na de vakantie kijk je met andere ogen. Vooral als je minstens vier weken weg bent geweest. Dan heb je de ene eyeopener na de andere. ‘Je stapt je oude vertrouwde eigen huisje binnen en ziet ineens van alles waar je normaliter gewoon aan voorbij loopt. Het verbaast me elk jaar opnieuw dat me dat allemaal niet eerder opgevallen is. De volgende ochtend is het gevoel er nog. Een dag later flatsj! Weg. Je bent weer gewend. En ik weet dit dus allemaal zelfs al voordat ik wegga. En toch gebeurt het elke keer weer. Zo ziet iemand anders je huis waarschijnlijk ook als ie voor de eerste keer binnenstapt. Niet dat ik voor iemand anders iets aan m’n huis zou veranderen, maar een heldere blik zo nu en dan kan geen kwaad.
En wat dan?
Zo snel mogelijk iets mee doen, met die inzichten? Anders zie je het twee dagen later alweer niet meer. Of juist op je handen gaan zitten en wachten tot het gevoel overgewaaid is? Ik opteer altijd voor het laatste. En met succes, want het is me tot nu toe al jaren redelijk gelukt om me in te houden. Hoewel, al die andere verbouwingen zijn waarschijnlijk ook het resultaat van zo’n helder moment.
Wacht. Ik zet even iets met blokletters in m’n agenda voor als ik thuiskom. LEES EERST EVEN JE STUKJE VAN 3 AUGUSTUS. Zo. Geregeld. Werd tijd.
Door: Franska
