De eerste keer dat ik truffels (tartufi) proefde was in Florence (Firenze voor intimi). Ik zag taglierini (hele smalle tagliatelle) op de kaart staan, waar je tegen een fikse extra betaling wat witte truffel aan kon laten toevoegen. Heel veel geld voor een knol uit de grond, maar goed, je moet wat over hebben voor je ontwikkeling. Ook op culinair gebied. Dus, ik doe dat. Een dag niet geleerd is een dag niet geleefd. De ober kwam met een schaaf aanzetten en schaaf schaaf schaaf, het dwarrelde in grote vlokken op m’n bord neer. Die geur! En toen was ik dus verkocht. Daar is het zo ongeveer misgegaan. Komt er zelfs uiteindelijk op neer dat ik het liefste in truffeltijd op vakantie ga naar Italië, erg hè? Hoezo erg?
Na jaren Toscane-gesnuffel kwam ik erachter dat je gewoon een afspraak kunt maken om truffels te gaan zoeken met een ervaren zoeker met zijn honden. Maar ja. Met z’n tweeën… leek een beetje overdreven, zo’n privé-feestje. Dus het bleef bij een idee.
Tot ik ontdekte dat onze art director, Sven, met zes man toevallig vlak bij ons in de buurt zat. Ik attendeerde hem er meteen op en zijn Italiaans sprekende vriendin regelde de zoekpartij voor ons. Om een uur of zes ’s ochtends moesten we klaar staan bij een plaatselijk cafeetje in een dorpje op een half uur rijden van ons. Vakantie? Toch weer de wekker zetten. Nooit spijt van gehad, sterker nog, we zijn daarna zelfs nog een keer met z’n tweeën met een meneer op zoektocht geweest. Moesten we om vijf uur aantreden. Bij de truffeljacht hoort ook een truffelproeverij bij de plaatselijke Osteria. We hadden die eerste keer niet alleen zwarte gevonden, maar ook een joekel van een witte (nog lekkerder)! Het idee dat we de hele handel mee naar huis mochten nemen, was weer eens iets wat aan mijn eigen fantasie ontsproten was. Zo zit het niet in elkaar. Hoewel… de laatste keer kregen we een heel kleintje mee. Verse pasta gekocht, boter, room, truffelschaaf (hadden we toch dringend nodig) en mmm…’s avonds weer aan de truffel.
Ook een keer op zoektocht? Even contact opnemen met de aardige mensen van Osteria delle Crete.
