Franska.nl

Zal ik… of zal ik niet?

 

Ik wil het ergens over hebben, ben alleen bang dat ik voor knettergek versleten word. Of dat je heel moe van me wordt, maar toch… 

 

… ik heb al bijna een week een griepgevoel dat maar niet over gaat en ook niet veel erger wordt. Niet een griepje zoals normaal, dat je loopt te snotteren. Nou ja, normaal… tot voor kort had ik nog nooit griepachtige dingen gehad. Vorig jaar pas voor het eerst en toen was het dan ook meteen goed raak. Nu is het ‘griep light’, zeg maar.

 

’s Nachts word ik wakker van heftige hoestbuien en ben ik een beetje bang. In het donker zijn mensen altijd banger, dat calculeer ik dus in. ‘s Ochtends toch maar even temperatuur gemeten. 37,6. Toen ik met Adeline (van de redactie) zat te appen en voorzichtig te berde bracht dat ik misschien wel een beetje bang ben dat ik het coronavirus heb, reageerde ze als volgt: 

 

Adeline: denk je dat echt?

 

Ik: ja een beetje grieperig, lig wakker van hoestbuien en vanochtend 37,6, maar hypochondrie kan ook

 

Adeline: ghehehehe

 

Adeline: boven de 38 pas hè

 

Ik: ja, boven 38 pas. Maar… oudere mensen hebben vaak juist geen koorts zeiden ze…. 

 

Adeline: aaah oké oké

 

Adeline: maar je bent niet ouder

 

Ik: niet ouder dan 65

 

Ik: maar dat is wel oud

 

Ik: (ik app vaak drie keer voordat een ander de kans krijgt om te antwoorden): tenminste, dat vond ik vroeger best oud. Nu nog 

 

Enzovoort enzovoort… voor je het weet zijn we een kwartier verder met appen

 

Adeline: Joe

 

Dat betekent tegenwoordig zoiets als ‘dag’

 

Dus ik terug: Joe

 

Ik: helemaal debiel. iemand van 65 die joe zegt

 

Ik erachteraan: maar wel op deze leeftijd een hippe lila sjaal gekocht. Dankzij Lilian.

 

Adeline: hahaha

 

Tot zover het ge-app met Adeline

 

Ondertussen neem ik dropje achthonderddrieënvijftig. Omdat ik denk dat dat helpt tegen dat hese gevoel in m’n keel. En ze kunnen maar op zijn ook. O wacht, nog even met Wieke appen over mijn ja/nee hypochondrie. Doordat haar man arts is, heeft ze meer kennis van medische perikelen en ervaring met ziektes dan een doorsnee vriendin.  

 

Ik: ik denk steeds aan al die mensen die misschien wel onterecht aan het bellen zijn… en toch… stom gedoe dit griepje…

 

Wieke: Ik zou toch bellen. Stel dat je een milde variant hebt en je man krijgt het ook

 

Ik (ik wil duidelijk niet met de huisarts bellen, dus stak nog maar even de thermometer in m’n oor): Zo. Nu 37,2

 

Wieke: Beter wel bellen dan niet bellen en het zou toch bingo zijn. Is onze gezamenlijke vriend bij jullie geweest nadat ie in Noord-Italië was?

 

Ik: nee, niet hier geweest.

 

Wieke: Dan kan het eigenlijk niet. Maar voor je gemoedsrust? Test is zo gedaan.

 

Ik: Ja, klopt. Maar ik wil niet onterecht misbruik maken etc. 

 

Ik: Ik ben wel in Arnhem geweest. Kwam bij een brillenwinkel een verkouden vrouw te dicht bij me staan, ben zo snel mogelijk vertrokken, ze hoestte niet. En twee keer een keiharde nies van iemand die ik niet zag, ergens in een piepklein tentje waar we lunchten. Kan de ober of kok  geweest zijn.

 

Ik: ik twijfel lekker nog even door over wel of niet bellen

 

Wieke: Als je kortademig wordt, bellen!

 

Ik: wat is kortademig? Dat je hapt naar adem? Dat heb ik niet

 

Wieke: Ja, dat je benauwd bent. Als je dat niet bent, is er waarschijnlijk niks aan de hand.

 

Ik: ik ben niet benauwd. Af en toe een klein beetje, maar kan ook inbeelding zijn, omdat ik bang ben of liever gezegd hypochonder

 

Wieke: Veel handen wassen

 

Ik: niet lachen:

 

Wieke: Ik lach niet, is verstandig.

 

Oh ja. Dit weekend wel voor het eerst van m’n leven lekkere verse worst gemaakt bij de bloemkool. Mét jus. Is me nog nooit eerder gelukt. Tadaa! Dankzij internet. Kon jij natuurlijk allang?

 

Veel liefs en een fijne week

Franska