Ik heb gewoon een foute kop
Je hoofd is een geweldige stapelplek. Wieke ziet er dagelijks het voorbeeld van. Zes trays met 24 eieren is geen uitzondering. En dan ook nog een kind op je rug.
Tot op de dag van vandaag begrijp ik niet waarom ik het niet kan. Het moet haast wel een aangeboren afwijking zijn. Het lukt me niet om dingen te vervoeren op mijn hoofd en het lijkt me zo gaaf om het te kunnen. Dat zou pas een verworvenheid zijn om mee terug te nemen naar Nederland. Ik zie me al de blits maken bij de Appie met het supermarktmandje op mijn hoofd. En dat ik daar dan onverstoorbaar bij kijk, alsof het doodnormaal is.
Ik zie me al de blits maken bij de Appie met het supermarktmandje op mijn hoofd
Alle Afrikaanse vrouwen dragen dingen op hun hoofd, met een jaloersmakend gemak. Ze kunnen zich zelfs omdraaien om te kijken waar de buurvrouw blijft. Of ze bukken terwijl alles gewoon op dat hoofd blijft zitten. Even terzijde: er komen wel veel nekklachten voor, omdat de dames te zware dingen meesjouwen. Maar als je het niet overdrijft, is je hoofd een geweldige stapelplek.
Het mooiste voorbeeld van je hele lichaam inzetten als vervoermiddel vond ik een vrouw die op haar hoofd zes trays met elk 24 eieren droeg. Op haar rug hing een kind. In haar buik zat er nog eentje. In haar ene hand had ze een hakbijl, met haar andere hand was ze aan het bellen. Je kunt hier zo arm niet zijn, of je hebt een mobieltje. Voor een paar euro heb je er al een. Ze liep ook nog eens te gillen van het lachen tijdens haar telefoongesprek.
Ik kijk altijd mijn ogen uit naar de hoofdbagage. Een mand met kakelende kippen. Een koffer. Een wasmand met sinaasappelen. Een kam bananen. Een stapel suikerriet. Een pompoen. En dat alles met de soepele elegantie van een mannequin. Toch probeer ik het iedere keer weer en het enige dat ik ermee bereik, is dat iedereen dubbel ligt. Een uur niet gelachen is een uur niet geleefd in Zambia, dus op zich hebben mijn pogingen een functie. Maar verder ben ik gewoon een onhandige kluns.
Helaas, het zit er niet in om straks bij de Appie mijn kunsten te vertonen en hier blijf ik bekend staan als de vrouw met De Foute Kop.
Wieke Biesheuvel is columnist bij Libelle, schrijft boeken, woont in Zambia en helpt de plaatselijke bevolking met medewerking van haar vriendinnen hier aan waterputten.
