Wieke Bies wil geen bies!

 

Wieke gaat in het voorjaar terug naar Zambia en heeft nieuwe safarikleren nodig. Maar dat blijkt moeilijker dan verwacht…

 

In een winkel waar ik vaker kom, vind ik zomaar dé goede safarikleren, terwijl ik ze niet zocht. Een olijfgroen shirt, een junglebroek met plantmotieven en nog een bloes. In het voorjaar gaan we hopelijk terug naar Zambia, ook naar de dieren. Aan het einde van een safaridag hang je scheef van het stof, dus ik ben blij met die nieuwe spullen, die zo droogwaaien na een snel sopje en niet kreuken.

 

Wel zit er een rare, veel te opvallende bies op de zijkanten van de broek. Ik zie al dat ik ze eruit kan knippen, als ik een maat groter neem. Waarom je ineens lelijke biezen op een broek vol plantmotieven moet, is mij een raadsel. Trendy? Modern? Ik vind het stom en schreeuwerig staan, al zal het de olifanten worst wezen of ik wel of niet met biezen langs mijn benen naar ze kijk, want zij zien toch bijna niets.

 

 

Maar ik wil ze niet. Wat me ook een raadsel is: waarom er zoveel dingen aan een kledingstuk hangen. Prijskaartjes ter grootte van toegangsbewijzen. Wasvoorschriften; waarom in drievoud? Een nikkelen hartje. Een vuistgroot kunststoffen hart. Koordjes, draadjes, plastic dingetjes, kettinkjes. Hop, in de prullenbak. Wat zou het een berg afval schelen als al die onzin er niet aan hing. De nikkelen hartjes krijg ik er bijna niet af. Met een nagelschaartje dan maar. En verdorie, knip ik een gaatje in de hals van het splinternieuwe shirt, vanwege dat stomme hartje. 

 

Waarom hangt die broek hier aan de deur?’ wil man weten. ‘Moest even voor de foto’, leg ik uit. Hij trekt een gezicht dat louter onbegrip uitstraalt. 

 

 

‘Ga je die echt aandoen?’ ‘Wat denk je zelf?’ ‘Wat een rare bies!’ Daarover zijn we het eens. ‘Die haal ik eraf!’ ‘Waarom koop je geen broek zonder bies?’ Vervolgens zegt hij dat hij het eigenlijk een gekke broek vindt. Jammer, maar ik ga hem natuurlijk wel dragen. Eerst die biezen slopen, dan het gaatje in het nieuwe shirt maken. Wat heb ik er idioot veel werk aan. Ik was er blij mee, maar nu weet ik het even niet meer. Gewoon aandoen maar, hè? Dat vinden jullie vast ook.

 

En producenten? Alstublieft geen meuk meer aan nieuwe produkten hangen en maak diezelfde broek nog een keer maar dan zonder biezen? Daar zouden jullie mij, en wie weet ook andere vrouwen die tegen biezen en meuk zijn, een groot plezier mee doen.

Door: Wieke Biesheuvel

Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.

Afbeelding van Wieke Biesheuvel