Weet je waar ik was?

Volgens mij heb ik het er al weken over. Ik was naar de USA. Begon met deze vraag om me te helpen met m’n presentatie. Ondertussen vanuit de USA heb ik geprobeerd je op Facebook een beetje op de hoogte te houden met filmpjes vanuit New York. En afgelopen woensdag vertelde ik dit over m’n presentatie op de universiteit van Oxford in Mississippi.

Wat je nog van me tegoed had was een verhaal over de muziek daar in de USA

Op maar een uur en een kwartier rijden vanaf die universiteit van Oxford, ben je in het hart van de Bluesdelta. Je rijdt dwars door de katoenvelden en ziet rechts en links van je alleen maar af en toe van die huisjes, zoals je ze kent uit Amerikaanse films. Schommelstoel onder de veranda voor de deur, oude auto’s midden in het gras voor het huis, van die pick-up auto’s volgeladen met van alles. Spannend! En net echt. Oh nee. Het ís echt! Ik kan dan ook niet ophouden met foto’s en filmpjes maken, zo leuk.

We bezochten na de presentaties het B.B. King Museum in Indianola. Aanradertje! En de Dockery Plantations in Cleveland, waarna we doorreden naar het hoogtepunt van de tour: De Ground Zero Blues Club van Morgan Freeman in Clarksdale Mississippi. Het heet Ground Zero, omdat Clarksdale de plek is waar de Blues ooit begon. De crossroads van de blues zijn daar. Route 61 en route 49 kruisen elkaar op die plek. Die club was trouwens al opgericht voordat Ground Zero na die ellende in New York ontstond. Heeft dus helemaal niets met elkaar te maken.

In dat ontzettend gezellige café kun je lekker soulfood eten, van ribs en pulled pork tot coleslaw en baked beans. En natuurlijk kun je er wat lekkers drinken, al genietend van de muziek. Behalve ik. Want ik ben namelijk altijd de cameravrouw. Ik mag de hele handel filmen… Met als gevolg dat ik nauwelijks een hap of slok naar binnen krijg en nog een paar uur met een stijve arm rondloop van alsmaar die camera in de lucht houden. Niet erg hoor. Ik ben natuurlijk hartstikke trots.

Als je het dorp binnenrijdt, zie je een soort standbeeld van twee gitaren die elkaar kruisen. De blues voel je overal om je heen ‘hangen’. Iedereen die iets met Bluesmuziek heeft, MOET daar een keer in z’n leven naartoe. En als er iemand is, die iets met gitaren en bluesmuziek heeft, dan is het mijn man Kees. En wat gebeurde er? Hij stond met een aantal Amerikaanse muziekjongens on stage. Bij Morgan Freeman dus gewoon. En heel eerlijk… we waren er al voor de vijfde keer en dit was dus ook al de vijfde keer dat-ie daar speelde.