Weet je wat dus écht niet meer kan?
Ga wat doen met je leven, zou je willen roepen tegen deze ongezellige actievoerders die van gekkigheid niet meer weten waar ze zich druk over moeten maken…
Stel. Stel, je hebt écht helemaal niks te doen en bent op zoek naar iets om je voor in te zetten. Iets om de wereld een stukje beter te maken. Die hele zwartepietendiscussie vind je inmiddels een beetje gewoontjes geworden, dus je wilt iets nieuws op de kaart zetten, iets waar niemand zich nog druk over gemaakt heeft.
Dan lees je dat poppodium TivoliVredenburg in Utrecht een kinderfestival organiseert met het thema Cowboys en Indianen. Je denkt aan de lol die je vroeger had toen je met je klappertjespistool je vriendje met z’n indianentooi overhoop schoot. Plots overmeestert schaamte je: wat een slecht mens was je toen, een racist, je gedroeg je als een koloniaal in de Verenigde Staten tegenover een native American.
En ja hoor, dan weet je het. Eureka! Dit festival mag niet doorgaan! Je belt je vrienden en even later is jullie Actiegroep De Grauwe Eeuw geboren. Alleen de naam is al van Grote Gezelligheid. Facebook-pagina in de steigers gezet en hoppa: ‘Een cowboy- en indianenfeest is hetzelfde als een nazi’s en Jodenfeest’ is het statement. Dat durven jullie gewoon met droge ogen te beweren. En weet je wat, alles wat met het koloniaal verleden te maken heeft moet uit het straatbeeld verdwijnen. Geen kind mag ooit nog een verentooi dragen. Ten strijde!
Dit is dus geen grap hè? Inmiddels heeft deze actiegroep zelfs serieus aangifte gedaan tegen de organisatie van het kinderverkleedfeestje. Ze proberen onder meer de gemeente Utrecht onder druk te zetten om de subsidiekraan dicht te draaien, zodat de inwoners van Utrecht niet betalen voor deze racistische organisatie, om maar iets te noemen.
Moeten we nu serieus bang zijn dat we bijvoorbeeld straks met carnaval ineens allemaal Grauwe Eeuwers of aanverwante actievoerders op onze nek krijgen? Omdat een boerenkiel met zakdoek denigrerend is voor boeren. Of omdat Barbie-prinsessenfeestjes vrouwonderdrukkend zijn. Pfff, zo lust ik er nog wel een paar zeg…
Toch worden we allemaal al een beetje voorzichtiger. Zo las ik van de week dat onze nationale jaren-zestig-knuffel-indiaan Klukkluk een metamorfose onderging voor de tien nieuwe afleveringen van Pipo (nú hier te zien): hij is geen indiaan meer, maar een verklede circusartiest in indianenkleren. Waarom? Pipo’s dochter Belinda Meuldijk in de Volkskrant: ‘Klukkluks oude uiterlijk was niet meer nodig, vond ik. Daarbij speelt mee dat we geen last willen krijgen van het zwartepietencomplex; als het over minderheden gaat, hebben mensen nu al snel lange tenen. Hij praat ook veel minder krom dan vroeger. Klukkluk is nog wel klunzig, en Pipo’s beste vriend.’
Niks mis mee, met je gezonde verstand gebruiken en dingen die gedateerd zijn en verkeerd uitgelegd kunnen worden aanpassen, maar vrolijk verklede kinderen min of meer voor racist uitmaken…
Journalist Caroline Griep doet steeds weer een poging tot opgeruimd leven. Daar schrijft ze over. En over wat ze iedere dag tegenkomt tijdens haar ochtendwandeling door de media.
Fotografie portret: Dingena Mol, visagie: Astrid Timmer
