Franska.nl

Wat er gebeuren moet om zover te komen met je dochter?

 

Wat er gebeuren moet om zover te komen met je dochter?

‘Wat er gebeuren moet voordat een moeder haar dochter de deur uit zet om haar er ook nooit meer in te laten? Heel veel. Te veel om te vertellen. Haar vader was nooit in beeld. Die weet niet eens dat zijn vakantiescharrel van lang geleden zwanger terug naar Nederland ging en dat was misschien maar beter ook omdat hij hoog en droog getrouwd was en al drie kinderen had. Ik kan niet zeggen dat ik enig idee heb wie hij was, als mens, behalve een knappe donkere man die tig jaar ouder was en heel veel indruk op me maakte. Achteraf denk ik dat hij in ieder geval niet zo charmant was als hij oogde en dat mijn dochter meer op hem lijkt dan ik zou willen.

 

Als baby was ze een huilbaby. In de eerste twee jaar was er nooit één nacht dat ze me niet wakker huilde, nooit één dag dat ze vrolijk was of lachte. Natuurlijk heb ik alle specialisten afgelopen. Net zoals het hele alternatieve circuit. Maar niemand heeft ooit iets kunnen vinden dat de oorzaak zou kunnen zijn. Toen ze ouder was ontwikkelde ze gemene trekjes. Ze kneep andere kindjes, vertelde leugens tegen de juf om andere kinderen in diskrediet te brengen en later, toen ze op de middelbare school zat, terroriseerde ze de leerkrachten net zo lang tot ze van school werd gestuurd. Tegen mij heeft ze zich ook nooit ingehouden. Elke man die ooit de moed had om bij ons thuis te komen is eruit getreiterd en als ik eens iets voor mezelf had gekocht moest ik het achter slot en grendel bewaren omdat ze kleding, snuisterijen, sieraden en zelfs mijn fiets kwijt maakte, verrampeneerde of onklaar maakte.

 

Naarmate ze ouder werd, werd haar gedrag extremer. Ik vermoed dat dat ook kwam omdat ze zichzelf door haar wangedrag volledig had geïsoleerd. Meer dan twee vriendinnetjes heb ik hier nooit gezien – en dan nog was de vriendschap na een week weer over – en vriendjes zijn er naar mijn weten ook nooit in beeld geweest. Niet alleen kon ik haar totaal niet de baas, ik was ook bang voor haar. Slapen deed ik met mijn slaapkamerdeur op slot en als ze in huis was, was ik zo gespannen als een veer. Mijn ouders hebben ervoor gezorgd dat ze terecht kon bij een neef van mij die een grote boerderij in het oosten van Duitsland heeft. Samen met mijn ouders heb ik haar toen voor het blok gezet: of de deur uit en desnoods onder een brug slapen, of bij mijn neef in de auto stappen en aan het werk op zijn boerderij. Ze koos voor dat laatste. Ook omdat het me zo menens was dat ze wist dat er echt geen andere optie was.

 

Ze is nu een jaar in Duitsland. Naar verluidt gaat het redelijk met haar sinds ze weet dat er met mijn neef niet te sollen valt. Mij wil ze niet spreken. Nooit meer, zegt ze. Het laatste wat ze ooit tegen me heeft gezegd is ‘kankerwijf’. Op dat moment wist ik weer dat ik echt de goede beslissing heb genomen en ook dat er geen weg terug meer is.’

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.