Wat doet men zoal op 28 december?

 

De kerst is achter de rug, maar de boom mag nog niet weg. Ik moet eerlijk bekennen dat na de kerst mijn handen altijd jeuken om alles weer op te ruimen en schoon te maken en weer verder te gaan met mijn leven.

 

Hoezeer ik elk jaar ook geniet van de kerstdagen, daarna vind ik het wel weer welletjes met al dat sfeervolle gedoe en massa’s visite. Dan wil ik het gourmetvet weer van de muren schrapen, de ramen weer lappen, de glitters opzuigen en mijn spullen weer neerzetten zoals ik ze had bedacht.

 

Maar dat mag dus niet. Het is pas in het nieuwe jaar de bedoeling dat je alles weer opruimt. En terwijl er niemand is die dit komt controleren, of er boetes voor uitdeelt, houd ik me er toch aan.

 

Nou ja… maar wat lezen dan. Ik moet nog iets opzoeken op internet, dus dat kan ik nu mooi even doen.

 

En ja… internet. Ook zo’n dingetje.

 

Ineens was het er, en kwamen er allemaal nieuwe regels bij. Regels waar we allemaal een hekel aan hebben, maar die we allemaal accepteren. Net als de kerst zijn we er blij mee, maar vinden we echt niet alles leuk.

 

Privacy, bijvoorbeeld. Ik vind het heel vervelend dat ik daar zo veel van inlever sinds het internet bestaat.

 

Hoewel ik ook wel het goede ervan inzie hoor. Want heb je gelezen van die vrouw die achter het vreemdgaan van haar man kwam door een recensie in de krant? Dat is dan weer een voordeel, vind ik. Ze zag een foto bij de restaurantrecensie en herkende daarop haar echtgenoot. Hij zat daar met een vrouw, maar zij was het niet. En toen ze haar man hiermee confronteerde, gaf hij meteen toe een buitenechtelijke relatie te hebben met een andere vrouw.

 

Nou heb je natuurlijk altijd een buitenechtelijke relatie met een ándere vrouw, dus die woordkeuze is misschien niet zo handig. Maar ik wilde hiermee maar even aangeven dat in sommige gevallen het schenden van de privacy ook nog goede dingen kan opleveren.

 

Ja, niet dat bedrogen worden fijn is natuurlijk. Maar dat ze erachter kwam vóórdat de rest van de wereld erachter kwam, dat vind ik wel een pluspunt. Meestal is het zo dat iedereen het al weet behalve de bedrogen echtgenote. En dat zij het dan pas weken, maanden, of zelfs jaren later hoort, dat vind ik altijd zó erg.

 

Ik noem dat dan toch maar een voordeel van internet. Je ziet nog eens wat.

 

Zo las ik ook over een man die zei geen alimentatie te kunnen betalen. Zo’n vent die dan wel op internet gaat zetten dat hij naar een wedstrijd van zijn favoriete voetbalcluppie is geweest, en daar dan ook weer een nieuw (duur) shirt heeft gescoord. Of dat hij weer naar een concert was van zijn grote idool. Hoppa, tickets in the pocket, en foto’s van het concert op Facebook of Instagram natuurlijk.

 

Maar al dat gepoch leidde helaas ook tot iets vervelends. Zijn ex-vrouw las dat namelijk ook, en zij stapte ermee naar de rechter. En die heeft hem nu een stadionverbod opgelegd, totdat hij zijn alimentatieachterstand heeft betaald. Bovendien mag hij tot die tijd geen concerten meer bezoeken. En dat vind ik dus grappig.

 

Zo kan al dat schenden van de privacy toch nog iets goeds opleveren. En wellicht inspireert zo’n berichtje meer vrouwen om te gaan zoeken als ze geen alimentatie ontvangen omdat hun ex zegt niets te hebben, maar wel altijd op reis is en heel dure dingen koopt. Kijk dus eens op internet voor wat bewijsmateriaal, want dat kan je heel veel schelen!  

 

En dan ga ik nu toch maar een boom opruimen. Ik heb er namelijk twee staan.

 

En dan zet ik het op internet zodat het wellicht anderen ook inspireert om lekker te doen wat ze zelf willen. Zolang ik er anderen geen pijn mee doe, moet dat mogen. Toch?

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke