sinterklaas bestaat niet, maar wanneer vertel je dat?
5 december, vanavond vier je misschien het heerlijk avondje. Ik ben al weken bezig met verzamelen, verstoppen en proberen niet te verklappen. Dat laatste is lastig met een meisje dat niet meer gelooft en een die er nog helemaal in zit. Al is ze op een leeftijd dat kwartjes kunnen gaan vallen. Een collega-moeder zei me laatst dat het een goed moment is om vlak voor pakjesavond ‘de pleister er af te trekken’. Mij leek dat wat ongezellig. Ik heb het een idee dat je kind op een bepaald moment zelf 1 en 1 bij elkaar optelt en leg het momentum graag bij hen. Bij mijn middelste meisje (onze oudste heeft een beperking en gelooft waarschijnlijk voor het leven) was dat zomaar ineens tijdens een vakantie in Italië. Ze zag een op Sinterklaas lijkende geestelijke en opperde dat er wel heel veel hulpsinterklazen op de wereld zijn. Ze vervolgde met de vraag of er misschien alleen maar hulpsinterklazen bestonden en of wij het misschien waren die elk jaar de zak met cadeautjes hadden gevuld. Ik was bang voor een veroordeling, maar ze vond het juist lief en ik ademde opgelucht uit.
Gisteren dacht ik even dat mijn jongste ook het licht had gezien. Sinterklaas had haar klas bezocht en ik vroeg natuurlijk hoe het was. “Prima, maar het was een neppe Sinterklaas.” Ik vroeg waar ze dat uit opmaakte, ik had hem er reuze echt uit vinden zien. “Hij wist niet eens mijn naam, terwijl Sinterklaas alles van me weet.”
En weer ademde ik opgelucht uit. Mijn kleintje gelooft nog wel even. Hoe volgend jaar de vlag erbij hangt, weet niemand. Vanavond gaan we er nog even vol in.
Ik wens je een heerlijke avond,
May
Door: May-Britt Mobach
