Franska.nl

Wanneer is het nog reclame?

Honderd boodschappen voor een euro? Is dat echt wat ze beloven bij die supermarkt? 

 

Dat ik honderd boodschappen in mijn karretje mag gooien (als ze er al in passen) en dat ik dan maar één euro hoef af te rekenen? Of zouden ze bedoelen dat er honderd boodschappen in die winkel liggen die maar één euro per stuk kosten? Ja, ik denk het laatste. Maar ik raak toch altijd in de war door dat soort mededelingen.

 

Want wat wil je nou triggeren bij mij? Dat ik je vertrouw? Dat ik me erger? Dat ik over je praat, of aan je denk? Ik worstel daar echt mee. Een tijd geleden had je ook een speciale shampoo voor vrouwen OVER veertig. Voor wat??? Voor vrouwen bóven de veertig jaar bedoelden ze waarschijnlijk. Maar waarom is er dan niemand die daarop let?

 

Of zouden ze het expres doen? Pardoes woorden verkeerd gebruiken, en je zo op het verkeerde been zetten, of ijskoud irriteren, om zo nog je aandacht te trekken te midden van al die andere reclamespotjes?

 

Nou, doe maar niet allemáál dan! Want ooit was er iemand die beweerde dat herhaling de boodschap nóg beter zou doen beklijven, en dus kwam er een reclame van Jantje, dan eentje van Pietje, en na Pietje herhaalden ze dan de naam van Jantje nog een keer. Tussen de irritaties over de reclameblokken zou Jantje volgens psychologen – die betaald werden door de reclamemakers, om uit te vinden hoe klanten het beste bereikt konden worden – dan toch beter blijven hangen bij de geïrriteerden, omdat de naam van Jantje nog eens werd herhaald. Pffff.

 

Dus wat deed men? Zowel Jantje, als Pietje, als Klaasje, Keesje, Jo en Mo gingen hun naam na ieder item herhalen. Ik heb mezelf, als gezond mens, dus allang getraind om reclameblokken helemaal te negeren, om te voorkomen dat ik knettergek word, maar er is geen psycholoog die dát heeft gemeld aan de reclamemakers en/of verkopers.
Want het trucje werkt natuurlijk niet meer als iedereen dat gaat doen, hè. Omdat het dan niet meer opvalt. Maar toch gaan ze het allemaal dom nadoen.

 

Koopt u vooral bij Jantje … Bestelt u maar lekker bij Pietje … Jantje! … U kunt echt niet zonder

 

Klaasje … Pietje! … Wat u nu nodig heeft is Keesje … Klaasje! … Heeft u al gehoord van Jo? …

 

Keesje! … Kom naar lekker naar Mo … Jo! … Het is toch om gek van te worden? Dat is toch geen reclame meer?

 

Als ik ergens een filmpje wil bekijken, wordt mij eerst verteld hoeveel reclameboodschappen ik voor mijn kiezen ga krijgen. Er loopt een secondebalk mee, om mij toch nog bij mijn voornemen te houden het filmpje te gaan bekijken, maar tegenwoordig haak ik al meteen af. Vroeger moest ik één reclamespot bekijken, toen ineens twee, en nu al drie.

 

Ja, dàààg, denk ik dan. Ik voel me al dom als ik op tv reclame zit te kijken, terwijl ik nog zoveel te doen heb. Pas als ik iets nodig heb, ga ik op zoek naar positieve berichten hierover. En als ik helemaal niets nodig heb van Jantje, wil ik ook niet door Jantje lastiggevallen worden. Dat voelt dan eigenlijk een beetje als de voet tussen de deur van de encyclopedieverkoper. Weet je nog? Hebben we allemaal geaccepteerd, en nu bestaan er niet eens meer encyclopedieën! Is dus hartstikke zonde geweest van hun en onze tijd.

 

En tijd is geld, en geld heb ik nodig om spullen te kopen. Spullen waarvan producenten denken dat ik ze ga kopen als reclamemakers zeggen dat ik dat moet doen. En omdat producenten dat denken, sturen reclamemakers hele hoge facturen aan die de producenten (of verkopers) van de spullen waarvoor zij die reclamespotjes moeten bedenken. En dat wordt vervolgens dan weer doorberekend aan degene die verplicht die spotjes moet bekijken, en óók nog die spullen moet gaan kopen.

 

Ik vind het niet eerlijk!

 

Dus ehhhh… wordt het niet eens tijd voor een nieuwe (en leukere) vorm van reclamemaken?