Waarom zou je pas tanken als je benzine bijna op is?
Alsof ze daar een kick van krijgen. Het is echt iets heel raars in mannen.
Volgens mij was het een van de eerste vakanties met onze kinderen. Met een baby en een peuter reden we naar de Loire waar we op een idyllische plek een paar heerlijke dagen zouden doorbrengen. Ik vond het best wel spannend om met twee kleintjes een lange autorit te maken. ’s Nachts vertrekken en dus twee kindjes uit hun hum. Een loeidrukke Périférique in Parijs en een echtgenoot die zo min mogelijk wilde stoppen, want des te sneller op de plaats van bestemming. Op zich al iets waar ik stevig de zenuwen van kreeg. Maar dat was nog maar het begin.
Met een dieselauto kun je weliswaar lekker veel kilometers maken, maar op een gegeven moment komt de bodem van de brandstoftank echt wel in zicht. Dan gaat er dus een lampje branden. Meestal kun je dan best nog wel een eindje doorrijden, maar ik ben er dan zo eentje die meteen bij het dichtstbijzijnde pompstation de tank weer volgooit. Zo niet mijn meneer, die reed rustig door. We passeerden vervolgens nog twee keer een benzinepomp en zelfs toen ik lichtelijk geïrriteerd vroeg of ie niet eens de afslag moest nemen vond hij dat nog lang niet nodig. We waren er al bijna en langs de gewone provinciale weg was de diesel veel goedkoper.
Maar toen we eindelijk over de lommerrijke weggetjes richting Amboise reden was er nergens meer een pompstation te bekennen en aan het gezicht van meneer kon ik zien dat ie ‘m inmiddels heus wel zat te knijpen. Ik was inmiddels in staat om schuimbekkend te gaan schreeuwen, maar wilde de kindjes die achterin gelukkig nog lagen te slapen niet wakker maken.
Waarschijnlijk hebben we op de laatste dieseldampen toch nog een onbemande pomp weten te bereiken waar ze godzijdank onze creditcard accepteerden. Je gelooft het niet, maar we kregen 62 liter in een 60-litertank. Je begrijpt dat ik op zijn zachtst gezegd ‘not amused’ was.
Meneer vindt het nog steeds een mooi verhaal en jaagt me ook tegenwoordig nog af en toe graag de stuipen op het lijf door gewoon door te blijven rijden op een zo goed als lege tank terwijl ik van ellende bijna uit het raampje hang. Blijkbaar is het een typisch mannendingetje. Alsof ze daar een kick van krijgen. Hoe is dat met die van jou?
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
