Waarom je altijd eerst moet oefenen voor je kerstdiner
Mijn meneer houdt van koken. Dat is heel fijn want daarom eet ik altijd erg lekker. Maar soms gaat het mis. Meestal met kerst.
Ieder jaar zit meneer al vanaf november te bedenken wat hij allemaal kan maken. Het liefst vijf gangen en er hoort in ieder geval een groot stuk vlees bij.
Likkebaardend rommelt hij in zijn kookboeken. Hij kan geen keukenwinkel voorbijlopen of hij moet even naar binnen voor een nieuw bijzonder kloppertje. Het ligt dus niet aan de spullen als het mis gaat in de keuken van Huize Smit, maar omdat ie niet geoefend heeft.
Zo was er die kerst dat hij zelfgemaakt ravioli wilde eten. Maar de pastamachine had hij nog nooit in z’n handen gehad. Natuurlijk werd het een grote kleverige bende van pasta die niet door het apparaat te frotten was. Niks geen beeldige deegkussentjes met heerlijke vulling. Bij gebrek aan beter aten we die avond macaroni.
Of die keer dat hij een rollade maakte met honing-mosterdglazuur. Op het plaatje zag het er prachtig uit. Hij smeerde het vlees in met een zalig mengsel van honing en Franse mosterd en legde het zo, hup, in de gietijzeren pan waar het zes uurtjes langzaam moest garen. Beetje jammer dat het op een gegeven moment door de suikers uit de honing aan de bodem van die loodzware pan vastgeplakt zat. Ging natuurlijk van z’n leven niet meer los. En die zalige honing-mosterdsaus zat zo vastgekoekt dat mijn gillend dure geëmailleerde gietijzeren pan zo de vuilnisbak in kon.
Voor dit jaar heeft hij weer wilde plannen. Ik hoorde hem al dromen van een hele kalkoen in de oven, of een lamsschenkel. Maar lieve meneer, als je dit leest. Ik hoop dat je dit jaar wel even gaat oefenen. Want om nou met kerst weer macaroni te eten, dat zou ik wel een beetje jammer vinden.
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’