Waarom is opzeggen soms onmogelijk?
Dit jaar heb ik het voor elkaar gekregen. Trots dat ik ben. En blij. Maar het was me toch een bevalling…
Het zit namelijk zo: ik ben al jarenlang lid van een blad. Geen online-titel, maar eentje die elke maand trouw bij me op de deurmat valt. En daar was ik blij mee, de eerste jaren. Maar inmiddels heb ik er zo’n negen jaar een abonnement op gehad. En was de liefde wel een beetje op. De vonk was weg, m’n hart maakte geen sprongetje meer als het op de deurmat viel, de lol om het lezen was weg, kortom: de koek was op. Het abonnement moest opgezegd worden.
Maar toen begon het eigenlijk pas. Vorig jaar november nam ik dit besluit. Dus hoppa, naar de site toe, even kijken waar ik naartoe moest mailen om mijn abonnement op te zeggen. Nergens. Te. Vinden. Niet ergens een kopje, niet ergens bij de FAQ, ik heb de hele site doorgeploegd en nérgens stond hoe ik van het abonnement afkom. Google dan maar? En ja hoor, die leidde me gelukkig naar een — voor m’n gevoel — “geheime” pagina waar het antwoord stond.
Ik moest ernaartoe bellen. Want, zo stond er op de website, “zo kunnen we je het snelst helpen.” Pardon my French, maar dat is natuurlijk gewoon flauwekul. Want veel mensen vinden dat een te grote drempel en stellen het uit, zo ook ik. Ik belde uiteindelijk in januari, maar toen had het al geen zin meer. Blijkbaar gaan de abonnementen namelijk PER JAAR! Nou jaaa zeg, dat vind ik toch echt niet meer van deze tijd?
Maar ik heb hem alsnog opgezegd. En raad eens? Ik was nog steeds te laat. Blijkbaar ligt de magische grens van het opzeggen bij dit blad in kwestie niet op een bepaalde datum, want ik zit er toch weer opnieuw een jaar aan vast. Inmiddels heb ik nog twaalf ongelezen edities liggen…
En dan dat telefoongesprek — want dat opzeggen kan blijkbaar nog steeds niet online — waarin ik eerst aan een kruisverhoor wordt onderworpen waaróm ik dan wil opzeggen. Vind ik sowieso een beetje een bijdehante vraag: ik neem toch de moeite om het aparte telefoonnummer op te zoeken en te bellen, dus dan kan je er per definitie wel van uitgaan dat ik écht van dat abonnement af wil?
Misschien ligt het wel gewoon aan mij, hoor. Ik ben van nature een uitsteller. Zo wilde ik ook van een aantal goede doelen af, maar ook dat stelde ik telkens uit. En toen ik de twee afvallers eindelijk aan de telefoon had, kreeg ik ook dezelfde vragen. Maar waarom dan? En wil je niet blijven doneren maar dan één euro minder? En mogen we je anders wel nog dit jaar bellen om te kijken of je dan weer wil doneren? Gaat het goede doel je niet meer aan het hart? Elke keer dat ik ophing voelde ik me een slecht mens, joh.
Dus bij deze een dikke pluim voor de bedrijven die dit soort dingen gewoon lekker makkelijk maken. Dat je via een app je abonnement stop kan zetten, of kan pauzeren. Die snappen het. Nou ja, of niet natuurlijk: want omdat ik al deze stappen moest zetten hebben ze me wel mooi twee jaar langer aan het lijntje gehouden. En ik maar betalen…
Door: Wieke Veenboer
Wieke Veenboer woont in Amsterdam. Ze is een graag geziene gast in de Amsterdamse horeca en probeert af en toe zelf een keukenprinses te zijn. Ze houdt van reizen, verslindt boeken maar speelt ook Netflix uit.
