‘Waar was jij toen je ouders vertelden dat ze gingen scheiden?’
Het gaat vaak fout en een kind vergeet dit nooit meer…
‘Waar was jij toen je ouders vertelden dat ze gingen scheiden?’ Geloof maar dat dit moment erin hakt en nooit meer vergeten wordt. Hoe wrang is het als jouw kind later moet zeggen ‘mijn moeder floepte het eruit toen mijn vader mokkend achter zijn krant zat’? Of als je je herinnert dat je vader je moeder toeschreeuwde ‘wat een opluchting dat ik binnenkort eindelijk van jou af ben!’ terwijl jij nog van niets wist? Er zijn nogal wat voorbeelden van hoe het niet hoort. Alsof ouders opeens helemaal vergeten zijn dat ze wel nog gewoon de ouders van hun kinderen zijn, óók of júist als ze gaan scheiden.
Er zijn handleidingen en boeken voor. Ongetwijfeld lopen er ook gespecialiseerde coaches rond om je te helpen je kinderen níet de vernieling in te helpen als het uur U daar is en het hoge woord eruit moet. Geen overbodige luxe blijkt, want er wordt wat af gestunt door pappa’s en mamma’s die weldra elkaars exen worden.
Je kunt je toch niet voorstellen dat er iemand voor nodig is om deze ouders te vertellen dat het de bedoeling is om er sámen voor te gaan zitten om het de kinderen te vertellen? Dat je je in moet houden op zo’n moment omdat het dan echt alleen maar om de kinderen gaat? Dus dat je dan níet gaat schreeuwen, níet ellen ver bij elkaar uit de buurt gaat zitten en elkaar níet voor rotte vis uitscheldt? Dat kinderen van vers gescheiden ouders zich sowieso al snel eenzaam voelen, ontheemd of zelfs schuldig en dat dat allemaal zo veel erger wordt als er ook nog eens gekozen moet worden tussen pappa en mamma omdat die elkaars nabijheid niet eens meer velen? En dat je het moment van vertellen een beetje moet timen, wat wil zeggen niet bij het ontbijt op een schooldag of als pappa’s koffers boven al gepakt staan zodat hij er meteen daarna van tussen kan. En ook dat het met dat ene gesprek niet klaar is – sterker: dan begint het pas! – en dat je het op z’n minst op moet brengen om net zoveel momenten nadien in te bouwen waarin je kinderen met vragen mogen komen.
Want op handen zijnde echtscheidingen hakken er meer in bij kinderen dan ouders vermoeden. Hakken er ook meer in dan de kinderen zelf überhaupt beseffen. Want die ouders, die hebben de weg naar het moment van de knoop doorhakken in de regel al afgelegd, maar voor veel kinderen komt het moment dat hun leven nooit meer hetzelfde zal zijn uit de lucht vallen. En ja: het minste wat je kunt doen is daar even bij stil te staan.