Vriendschap en kinderen, wat een combinatie…

 

Vrienden en kinderen, vaak een zeer gezellige combinatie. Maar door de jaren heen kunnen vriendschappen ook veranderen, juist door die kinderen.

 

Bijna al mijn vrienden van vroeger hebben kinderen gekregen. Toen onze kinderen nog baby’s waren gingen de gesprekken vaak over luieruitslag en of ze al konden zitten. Echte schatjes waren het toen nog. Maar later vormden deze kindertjes zich tot echte karaktertjes en werd de opvoeding steeds vaker het onderwerp van gesprek. En juist daarin kon een vriendschap zich verdiepen of groeiden we een beetje uit elkaar.

 

Eigenlijk ben je gewend om alles over het leven en de liefde met elkaar te bespreken, zoals je deed voor je kinderen had. Maar als er iets is waardoor je keihard geraakt wordt, dan is het wel het commentaar van vrienden over de manier waarop je kinderen opvoedt. Want sjonge, wat kun je je dan kwetsbaar voelen of met je ogen rollen. Misschien herken je dat wel. Ga je een dag met z’n allen op stap, of een week met elkaar op vakantie, erger je je rot aan het gedrag van de kinderen van je vrienden. Of zij aan die van jou. Pfff. En wat doe je dan? Ga je in gesprek of laat je het maar, voor de lieve vrede? Of zet je zelfs de vriendschap op een lager pitje? Moeilijk, moeilijk….

 

Ik ben ook weleens een vriendin krijtgeraakt omdat mijn opvattingen over het grootbrengen van mijn kroost toch wel anders waren dan die van haar. Niet dat we slaande ruzie hadden hoor, maar soms was het gewoon niet meer zo vanzelfsprekend dat we dezelfde dingen leuk of belangrijk vonden in de opvoeding van de kinderen. Naarmate ze ouder werden werd dat verschil wel eens pijnlijk duidelijk. Zeker omdat onze kinderen ongeveer even oud waren en we ze onbewust met elkaar vergeleken.

 

Natuurlijk is de bemoeienis van vrienden erg ingewikkeld. 

 

Als jij iets heel belangrijk vindt en je vriendin vindt er heel wat anders van, dan kan dat op den duur gaan schuren. Want voor je het in de gaten hebt, is een vriendschap voorgoed naar de knoppen. Het is hartstikke moeilijk om kritisch naar je eigen opvoedstijl te kijken. Laat staan dat een ander je ook nog eens commentaar geeft, waar je eigenlijk helemaal niet op zit te wachten. Ongevraagd opvoedadvies is echt not done. Want uiteindelijk doen we allemaal onze stinkende best om er iets van te maken. Toch?

Door: Irene Smit

Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.

Afbeelding van Irene Smit