Franska.nl

Het gaat dan niet zozeer om het eten zelf maar om de gezelligheid. Het plezier spat er van af. Jong, oud, hip, funky of keurig, het maakt niet uit. Die eettafel in het restaurant, op het strand, in het park of thuis, is dé plek die verbindt.

Gisteren had ik zo’n etentje met drie ex-collega’s. Hoewel die term collega’s ons contact echt tekort doet. Eigenlijk zijn we vriendinnen die elkaar kennen door ons werk. We maakten zo’n kleine twaalf jaar geleden een tv-programma samen. Een van hen ken ik overigens al twintig jaar, van toen we samen het tv-programma Koken met sterren met Cas Spijkers maakte. Het is dierbaar en bijzonder dat we altijd contact zijn blijven houden, we appen en eten af en toe samen en pakken dan de draad weer op alsof we elkaar de dag daarvoor nog gezien hebben. Maar ook als we elkaar nodig hebben zal niemand twijfelen of ‘t wel uitkomt en staat iedereen direct klaar.

Net als toen onlangs bekend werd dat we met Heel Holland Bakt 9 december van start gaan op NPO1. Binnen een uur kreeg ik een berichtje in de appgroep van mijn oude redactie van het tijdschrift Tip culinair. ‘We zetten toch wel direct 16 december vast om samen de tweede aflevering van HHB te gaan kijken?’ Het is al weer vijftien jaar geleden dat ik daar wegging als hoofdredacteur en nog steeds eten we minimaal twee keer per jaar met zijn allen en zien we elkaar af en toe los van de groep tussendoor. En die tweede uitzending samen kijken doen we vanaf de allereerste Heel Holland Bakt.

Weet je dat ik daar heel dankbaar voor ben? Dat je zulke herinneringen met elkaar opbouwt, onderdeel blijft van elkaars leven? Met elkaar eet, lacht en groot en klein leed deelt. Want je kunt je voorstellen dat er in de loop der jaren veel gebeurd is. Daarom noem ik die ex-collega’s ook echt mijn vriendinnen. Oké, in de Tip-groep zitten ook twee mannen, maar al mijn andere groepjes zijn echte vrouwen-vriendinnen-groepjes.

Dan begrijp je ook meteen dat Franska’s kop ’Mijn vriendinnen en ik’ klopt als een bus. Franska en ik kennen elkaar namelijk al heel erg lang… ik kan met recht zeggen nog ruim uit de vorige eeuw. Ik schreef namelijk al voor Franska toen zíj nog hoofdredacteur van Tip was. En ze had een vooruitziende blik. Want zowel zij als de redactie hadden een grote voorkeur voor mijn ‘zoet’-artikelen, nog ver voor ik die zelf had of ook maar zou vermoeden het tv-vak in te gaan. Net als ik toen niet kon vermoeden ook hoofdredacteur van Tip te worden. Dus hoe leuk is het om nu weer voor haar te schrijven als vriendin!!